prae-trepidus , a, um, sehr zitternd, I) ... ... Pers., Suet. Tib. 63, 1 u. Ner. 41, 2: senatus, Capit. Maxim. et Balb. 1. § 1 Peter (Jordan pertrepidus ...
dētēstābilis , e, Adi. m. Compar. (detestor), ... ... -, verabscheuenswert, abscheulich, verabscheut, Cic. u.a.: improbus ac det. senatus, Liv.: nihil est detestabilius dedecore, Cic. Phil. 3, 36. – ...
patrōcinālis , e (patrocinium), das Patronat betreffend, tabula ... ... zum Patron ernennt, Corp. inscr. Lat. 9, 3160: auch tabula patronatus gen., Schol. Iuven. 10, 57. Corp. inscr. Lat. 11 ...
īnfrequentia , ae, f. (infrequens), I) die geringe Anzahl, senatus, Cic. u.a. (vgl. infrequens no. I, A). – II) der Volksmangel an einem Orte, die Einsamkeit eines Ortes, ...
cōgnōminātim , Adv. (1. cognominatus), in gleicher Bedeutung, Prisc. de nom. et pron. 1, 7. p. 444, 30 K.
... qu. milia passuum, Caes.: qu. annos natus u. bl. qu. annorum, vierzehn Jahre alt, als Knabe ... ... , Petron. 126, 7: ludis Decimus Laberius eques Romanus mimum suum egit, donatusque quingentis sestertiis et anulo aureo sessum in qu. (e) scaena per ...
indēterminātē , Adv. (indeterminatus), unbegrenzt, unbestimmt, Boëth. Aristot. elench. soph. 3. p. 726.
intercapēdino , āre (intercapedo), unterbrechen; dah. A) ... ... Fulg. myth. 1. praef. p. 6, 8 H. – B) intercapēdinātus , a, um, unterbrochen, Mart. Cap. u. Cael ...
cincinnātulus , a, um (Demin. v. cincinnatus), mit zierlich gekräuseltem Haare, zierlich gelockt, pueri cincinnatuli et calamistrati, Hieron. epist. 130, 19.
mūnicipāliter , Adv., in (aus) einem Munizipium, natus, Sidon. epist. 1, 11, 5.
comperendinātio , ōnis, f. u. comperendinātus , ūs, m., der Aufschub, die Vertagung des richterlichen Spruchs (in bereits klarer Sache) bis auf den drittnächsten (Gerichts-) Tag (als zweiten ...
... solis et lychnorum, Cic.: quicumque aliarum atque senatus partium erant, Sall.: si adempta provincia alii quam Mario traderetur ... ... Zshg. entsprechende Tempus von ago od. facio zu supplieren ist), tribunatus Sestii nihil aliud nisi meum nomen causamque sustinuit, Cic.: et hostes quidem ...
... , Cic. – bei Adjj., wie natus, factus, doctus, aptus, idoneus, utilis u.a. (w.s ... ... quindecim, Ter.: (fuimus) omnino ad ducentos, Cic.: cum annos ad L natus esset, Cic. – dah. auch adv. (s. Fabri ...
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... Meinungen der Hauptsprecher und bei wichtigen Verhören die Aussagen der Zeugen niedergelegt wurden, acta senatus, Suet.: acta patrum, Tac. – β) des Volks, acta diurna ...
aes , aeris, n. (got. aiz [Genet. ... ... Tac. ann. 11, 14 extr. u. so fixum est aere publico senatusconsultum, Tac. ann. 12, 53: aere ciēre viros, mit der Tuba, ...
ab-eo , iī, itum, īre (griech. ἄπειμι), I ... ... Sall.: tu missus (vom Richter entlassen, freigesprochen) abibis, Hor.: nemo non donatus (unbeschenkt) abibit, Verg.: u. so nullus ab his unquam ...
2. ālea , ae, f. ( aus ... ... Cic.: prosperiore aleā uti, Suet.: eludere militem in alea, Plaut.: de alea condemnatus u. lege, quae de alea est, condemnatus, Cic.: qui pecuniam, quam a creditore acceperat, libidine et aleā absumpsit, ...
1. adeō , Adv. (ad u. eo), bis ... ... bis zu dem Grad, so sehr, so (betont), adeo prope omnis senatus Hannibalis fuit, Liv.: adeo excellentibus ingeniis citius defuerit ars etc., Liv. – ...
aliō , Adv. (alius), anderswohin, I) eig.: ... ... .: hoc longe alio spectabat, Nep. – m. der Negat., nusquam alio natus, quam ad serviendum, Liv.: non alio data summa, quam in emptionem etc ...
ab-sum , āfuī, āfutūrus, abesse (ἄπειμ ... ... abessem (abwesend [= in der Verbannung] sei), non restitui lege, sed revocari senatus auctoritate oportere, Cic. Sest. 73. – 2) insbes.: a) ...
Buchempfehlung
In Paris ergötzt sich am 14. Juli 1789 ein adeliges Publikum an einer primitiven Schaupielinszenierung, die ihm suggeriert, »unter dem gefährlichsten Gesindel von Paris zu sitzen«. Als der reale Aufruhr der Revolution die Straßen von Paris erfasst, verschwimmen die Grenzen zwischen Spiel und Wirklichkeit. Für Schnitzler ungewöhnlich montiert der Autor im »grünen Kakadu« die Ebenen von Illusion und Wiklichkeit vor einer historischen Kulisse.
38 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro