vītis , is, f. ( zu vieo), I) ... ... r.r. u.a.: kollektiv, multa arbor et vitis, multa hedera vitisque, Curt. – 2) meton.: a) der aus einer abgeschnittenen ... ... pflanzen, setzen, Verg.: passim hederae et vitium folia decerpere, Curt.: vitis, cui aureae uvae, aurea ...
vītisator , ōris, m. (vitis u. sator), der Weinpflanzer, Verg. Aen. 7, 179: v. Bacchus, Acc. tr. 241. Anthol. Lat. 574, 1 (751, 1): v. Saturnus, Arnob. 3, ...
metica vītis , s. mettica vītis.
mettica vītis od. ūva , eine uns unbekannte Rebengattung, Colum. 3, 2, 27 (wo bei Schneider falsch merica). Plin. 14, 35 D. (Sillig metica).
irtiola vītis , eine Art Weinstöcke, Colum. 3, 2, 28. Plin. 14, 37.
fereola vītis , eine Art Weinstöcke, Col. 3, 2, 28 zw.
scirpula vitis , eine sonst unbekannte Rebengattung, Colum. u. Plin.: so auch uva, Plin.
etēsiaca vītis , eine Rebenart, Plin. 14, 36.
horconia (vitis) , eine Rebenart in Kampanien, Plin. 14, 35.
Lēvītēs u. Lēvīta , ae, m ... ... 2, 1. – Dav.: a) Lēvīticus , a, um, levitisch, genus, Vulg.: stirps, Vulg. – b) Lēvītis , tidis, f., aus dem Stamme Levi, gens, die ...
1. torus , ī, m., jeder runde, hervorragende, wulstige ... ... I) der Wulst, der gedreht wird, um Bäume anzubinden, vitis tribus toris ad arborem religetur, Colum.: tori funiculorum, Plin.: dah. auch ...
... Cic.: quis divitiorem quemquam putet quam eum, cui etc., Cic.: eum divitissimum fore praedictum est, Cic. (vgl. übh. über den bei Eicero nur üblichen Kompar. u. Superl. divitior, divitissimus [nie ditior, ditissimus] Otto Cic. de rep. 1 ...
viduo , āvī, ātus, āre (viduus), berauben, leer machen ... ... allg.: m. Abl., urbem civibus, Verg.: arva numquam viduata pruinis, Verg.: vitis viduata alimento, Colum.: m. Genet., viduata manuum, Lucr. – II ...
madon , ī, n. = vitis alba, die weiße Rebe, Plin. 23, 21.
fulcio , fulsī, fultum, īre (vgl. ahd. balcho, ... ... stützen, I) im allg.: 1) eig.: porticum, Cic.: vitis fulta, Cic.: caelum vertice, poet. = tragen, Verg.: caput Pallantis ...
cultor , ōris, m. (colo), der Bearbeiter, Pfleger ... ... I) eig.: A) im allg.: agri, Liv.: terrae, Cic.: vitis, Cic.: vineae, der Weinbauer, Vulg.: pecoris, Viehzüchter, Sall. ...
ēnōdis , e (ex u. nodus), knotenlos, ohne ... ... .: abies, Ov. u. Vitr.: arbores, Plin.: scriptorius calamus, Cels.: vitis, Col.: arundo, Mart. Cap.: nitor arborum, Plin. – poet., ...
tornus , ī, m. (τόρνος), ... ... u. Plin.: torno rasile buxum, Verg.: pocula, quibus torno facili superaddita vitis, Verg.: torno teritur vitrum, Plin. – II) bildl.: angusto versus ...
adaquo , āvī, āre (ad u. aqua), bewässern, ... ... = benetzen, anfeuchten, amygdalas, Plin. 17, 64: sarmenta utriusque vitis, Pallad. 3, 33. – b) Vieh = tränken, ...
1. as-sero (ad-sero), sēvī, situm, ere, ... ... vites, Cato u. Varr.: arbores, ICt.: assitae arbores, Catull.: vitis assita ad olus, Varr.: populus assita limitibus, Hor.
Buchempfehlung
Das kanonische Liederbuch der Chinesen entstand in seiner heutigen Textfassung in der Zeit zwischen dem 10. und dem 7. Jahrhundert v. Chr. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Victor von Strauß.
298 Seiten, 15.80 Euro