[2224] dis-sīgno, āvī, ātum, āre, I) einrichten, anordnen, quae cum ita dissignasset, Cic. Tim. § 46: discriptionem dissignare et conficere, Cic. de nat. deor. 1, 26: ut nec domus nec res publica ratione quādam et disciplina dissignata (al. designata) videatur, Cic. de nat. deor. 3, 85. – II) anstiften, quid non ebrietas dissignat, Hor. ep. 1, 5, 16.