farina

[2688] farīna, ae, f. (far), das Mehl, a) von Getreide, triticea, Cels.: hordeacea, Cato u. Varro: silignea, Cato u. Plin.: avenacea, Plin.: candida quam tenuissima, Cels.: nigra, Mart.: hordeum in farinam subtilem molere, Plin.: frugem in farinam redigere, Oros.: farinam depsere, subigere, Cato.: farinam aquā spargere et assiduā tractatione perdomare fingereque panem, Sen.: farinā puero opus est, Plaut. – Sprichw., facis farinam, d.i. vertust alles, Mart. 8, 16, 5. – bildl., materna tibi farina est ex crudissimo Ariciae pistrino, deine Mutter war Mehl aus usw., Cass. Parm. bei Suet. Aug. 4, 2: fueris nostrae farinae, unseres [2688] Schlages, Pers. 5, 115. – meton., ein Teigüberzug, Apic. 7, 293. – b) v. andern Dingen, marmoris, cornus cervini, Plin.: folia myrti siccantur in farinam, Plin.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2688-2689.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: