1. missus , ūs, m. (mitto), I) das ... ... missus tres, Capit. Pert. 12, 3: singuli missus, Lampr. Heliog. 30, 4: omnes missus, ibid. 32, 4: quot missus esset habiturus, ibid. 27, ...
2. missus , ī, m., s. mittono. I, A, 1, δ (S. 953).
omissus , a, um, PAdi. (v. omitto), sich gehen lassend, nachlässig, unachtsam, bes. in Geldsachen, animo esse omisso, Ter. heaut. 962: ne ab re sint omissiores paulo, mit dem Ihrigen ein wenig zu locker, ...
ēmissus , ūs, m. (emitto), das Heraus-, Abschicken, Entsenden, Lucr. 4, 202.
re-missus , a, um, PAdi. (v. remitto), nachgelassen, losgespannt, ... ... modo remissior ac neglegentior quam conveniret principi, Suet. – poet., mons festo remissus, beim Feste nicht beachtet (nicht bewacht), Prop. 4, ...
dēmissus , a, um, PAdi. (v. demitto), ... ... .: ut ille superbissimus titulus modestus atque etiam demissus videretur, Plin. ep.: orator demissior (Ggstz. audax ... ... , animus, Cic.: v. Pers., demissus afflictusque, Cic.: maestus demissusque, Cels. – v. der Rede, ...
admissus , ūs, m. (admitto), das Zu-, Hereinlassen, admissu solis, Pallad. 4, 19, 4; 6, 2, 2. – eo anno, quo (admissarii) admissum faciunt, bespringen, belegen, Veget. mul. 6, 7, ...
dīmissus , Dat. uī, m. (dimitto), das Ausschicken, nur Dativ ohne Beleg bei Charis. 189, 20 u. Diom. 407, 28.
1. immissus , Abl. ū, m. (immitto), das Hineinlassen, lucis immissu, Macr. sat. 1, 18, 11.
2. immissus , a, um, s. im-mitto a. E.
1. submissus (summissus), a, um, PAdi. ( von submitto), niedergelassen, I) ... ... Sen. rhet. – v. Redner, orator, Cic.: (orator Atticus) submissus est et humilis, ist anspr. u. erhebt sich nicht, Cic ...
1. prōmissus , a, um, PAdi. (v. promitto), I) lang, herabhangend, lang, v. Haar, das man hat wachsen lassen, capillus, Caes.: caesaries, Liv.: comae, Ov.: barba, Liv. u.a. (s. ...
permissus , ūs, m. (permitto), die Zulassung, Erlaubnis, bei Cic. nur im Abl., permissu legis, mit vom Gesetz erteilter Erlaubnis, mit Vollmacht, Cic.: permissu tuo, Cic.: permissu Romanorum, Liv.: u. bloß permissu, ...
2. prōmissus , Abl. ū, m. (promitto), die Verheißung, Versprechung, promissu vitae, Manil. 5, 579.
2. submissus (summissus), ūs, m. (submitto), die Zuschickung, Tert. adv. Marc. 5, 16.
Termīssus (Termīsus), ī, f., s. Termēssus.
in-dīmissus , a, um (in u. dimitto), nicht von sich gelassen, uxor, Tert. adv. Marc. 4, 34.
trānsmissus , ūs, m. (transmitto), I) die Überfahrt, Hibernia dimidio minor, ut aestimatur, quam Britannia, sed pari spatio transmissus atque ex Gallia est in Britanniam, Caes. b.G. 5, 13, ...
intermissus , Abl. ū, m. (intermitto), das Nachlassen, Absetzen, sine intermissu cantus, Plin. 10, 81.
im-permissus , a, um (in u. permitto), unerlaubt, Hor. carm. 3, 6, 27.
Buchempfehlung
Pan Tadeusz erzählt die Geschichte des Dorfes Soplicowo im 1811 zwischen Russland, Preußen und Österreich geteilten Polen. Im Streit um ein Schloß verfeinden sich zwei Adelsgeschlechter und Pan Tadeusz verliebt sich in Zosia. Das Nationalepos von Pan Tadeusz ist Pflichtlektüre in Polens Schulen und gilt nach der Bibel noch heute als meistgelesenes Buch.
266 Seiten, 14.80 Euro