pridie

[1918] prīdiē, Adv. (v. veralteten pris [wovon prior, pridem etc.] u. von dies; vgl. Isid. orig. 5, 30, 21 ›pridie, quasi priore die‹), I) tags vorher, mit dem Acc. od. Genet. des Tages, von dem an gerechnet wird, od. m. folg. quam, pridie eum diem, Cic.: pridie constitutam diem, Iustin.: pridie Compitalia, Cic.: pridie Idus, Cic.: usque ad pridie kal. Sept., Cic.: pridie insidiarum, Tac.: vollständig, pridie eius diei, Cic.: pridie Mardochaei diei, Vulg.: pridie quam Athenas veni, am Tage vor meiner Ankunft usw., Cic.: quidquid pridie habuerant, quam in conloquium [1918] est ventum, habeant, Liv. – a pridie, Pelagon. veterin. 28 (387 Ihm). – II) übtr., übh. vorher, früher, pridie quam etc., Gaius inst. 3, 100. Marcell. dig. 40, 5, 10. § 2: non ita, ut pridie, parvula, Apul. met. 5, 14.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1918-1919.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika