3. sero , āvi, ātum, āre (sera), I) ... ... . Menard. 6: serare portas hostibus impetum facientibus, Arnob. in psalm. 147: quosdam domorum inclinata fastigia intrinsecus serabant intactos, *Amm. 17, 7, 6 G. ...
prōmo , prōmpsī, prōmptum, ere ( aus *pro-emo), ... ... ), mitteilen, vorlegen, I) eig.: 1) im allg.: hinc quosdam libros, Cic.: signa ex aerario, Liv.: ferrum ex templo Salutis, Tac.: ...
ob-turbo (opturbo), āvi, ātum, āre, in Unordnung ... ... verwirren, I) eig.: A) im allg.: hostes, Tac.: quosdam occurrentium, Tac. – B) insbes., eine Flüssigkeit trübe machen, ...
emācitās , ātis, f. (emax), die Kaufsucht, Plin. ep. 3, 7, 7: quosdam emacitas in armentis, quosdam exercet in comparandis mancipiis, Col. 4, 3, 1.
aspernātio , ōnis, f. (aspernor), das Abweisen, ... ... de utilit. cred. § 35: illius, Vulg. Sirach 12, 1: ad quosdam tactus, Sen. de ira 2, 2, 1: ut superbis sit aspernatio, ...
vōx , vōcis, f. (altind. vak, Stimme, Sprache ... ... gehörte Stimme = die Aussprache, rustica vox et agrestis quosdam delectat, Cic. de or. 3, 42. – II) meton.: ...
ōdī , ōdisse, Partiz. Fut. ōsūrus (vom alten ... ... ., Liv.: alqm multo peius quam illum ipsum Clodium, Cic.: celebritatem, Cic.: quosdam minus aut magis osos (esse) veritatem, Sen. rhet.: m. folg. ...
apud (alte Schreibart aput, Corp. inscr. Lat. 1, ... ... apud Solonem, in seinen Gesetzen, Cic.: auch v. Redenden, apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur, Tac. Agr. 22 extr. – e) zuw ...
ōsus , a, um (odio), a) aktiv, dem ... ... eum morum causā fuit, er haßte ihn, Gell. 4, 8, 3: quosdam (reges) minus aut magis osos veritatem, *Sen. suas. 1, 5. ...
moveo , mōvī, mōtum, ēre (vielleicht zu altindisch) mīvati, ... ... , abbringen, alqm de sententia, Liv.: alqm a vero, Sall. fr.: quosdam a perverso proposito nemo potest movere, Scrib. Larg. – dah. im ...
sub-eo , iī, itum, īre, I) unter ... ... .: subibat inter haec animum LXXX fratres suos eodem die ab Ocho trucidatos, Curt.: quosdam misera subit cogitatio laborasse ipsos in titulum sepulcri, Sen. – m. folg ...
color , ōris, m. (vgl. occulere, celare), die ... ... er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. ...
nihil (zsgz. nīl), n. indecl. (aus nihilum ... ... . honestum, n. forte, Cic. – mit ex u. Abl., quosdam ex debito aliquantum, quosdam nihil reposuisse, Plin. ep. – Besondere Wendungen u. ...
ē-ligo , lēgī, lēctum, ere (ex u. lego, ... ... permitto, ut de tribus Antoniis eligas quem velis, Cic.: suorum e numero adulescentes quosdam, Nep.: ex suis cohortem unam, Auct. b. Afr.: ex ...
gȳrus , ī, m. (γῦρος), der ... ... volat ingenti gyro (telum), Verg.: apes gyros volatu edunt, Plin.: grues gyros quosdam in decoro cursu peragunt, Plin.: redit (vulpes) in gyrum, er kehrt ...
ē-māno , āvī, ātum, āre, herausfließen, herausrinnen, ... ... responsa essent emanavere, Liv.: ne per nos his sermo tuus emanet, Cic.: per quosdam indicia coniurationis eius Romam emanarunt, Liv.: quae suspicio inde emanavit, quod etc., ...
1. melos , n. (μέλος), ... ... . tr. 312: Akk. Plur., acres melos, Acc. tr. 238: quosdam melos, Varro bei Non. 213, 17.
dē-cēdo , cessī, cessum, ere, wegtreten = abgehen ... ... limo generari pisces, qui etc., Plin.: decedentibus fluviis in cavernis aquam habentibus remanere quosdam pisces, Plin.: Nilus si immodicus superfluxit tardeque decessit, Sen. – cum decessisse ...
cursus , ūs, m. (curro), der Lauf, ... ... segnis cursus (fluminis) est, Curt.: vehementior fluminum cursus est prono alveo, Quint.: quosdam exaruisse amnes aut in alium cursum contortos et deflexos videmus, Cic.: si lacus ...
dī-vido , vīsī, vīsum, ere (aus dis u. ... ... Liv.: in hiberna exercitum Magnesiam et Tralles Ephesumque, Liv.: coniuratos municipatim, Suet.: quosdam bello captos in supplementis (unter die Ergänzungsbewohner) urbium, Iustin. – c ...
Buchempfehlung
Camilla und Maria, zwei Schwestern, die unteschiedlicher kaum sein könnten; eine begnadete Violinistin und eine hemdsärmelige Gärtnerin. Als Alfred sich in Maria verliebt, weist diese ihn ab weil sie weiß, dass Camilla ihn liebt. Die Kunst und das bürgerliche Leben. Ein Gegensatz, der Stifter zeit seines Schaffens begleitet, künstlerisch wie lebensweltlich, und in dieser Allegorie erneuten Ausdruck findet.
114 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro