suspiritus

[2981] suspīritus, ūs, m. (suspiro), das tiefe Atemholen, Keuchen, Ächzen, Seufzen, creber susp. et gemitus, Liv. 30, 15, 3: susp. cruciatus tarditate vehementior, Apul. met. 10, 2: simul enicat suspiritus, Plaut. merc. 114: ut petivit suspiritum alte, Plaut. cist. 56: traxit ex intimo ventre suspiritum, Plaut. truc. 600: imo de pectore cruciabilem suspiritum ducens, Apul. met. 1, 7: quem nemo praeter nos philosophos sine suspiritu aspicere posset, Cic. ad Att. 1, 18, 3: Plur., votis intermiscet suspiritus, Apul. met. 6, 29.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2981.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: