urbis , s. orbis a.E. /.
... Lat. 11, 6053. – Dav. Urbīnās , ātis, urbinatisch, aus Urbinum, Varro LL. 8, 84 ... ... (Urbānātes), ium, m., die Einw. von Urbinum, die Urbinaten ( Urbanaten ), Plin. ...
2. turbīdo (turbēdo), inis, f. (turb-o), der Sturm, bildl., spiritalium nequitiarum turbidines (cod. B turbidinem), Augustin. serm. 52, 2 Mai: vitae ... ... Fort. vit. Radeg. 15. – / Sing. turbido auch im Gloss. bei Löwe ...
urbicus , a, um (urbs), zur Stadt ... ... a) = Romanus, römisch, quidam urbicus, Römer, Augustin. epist. 36, 3 (dazu die Mauriner). – b) städtisch = fein, facetiis urbicis abundans, Schol. Iuven. ...
1. turbido , āvī, ātum, āre (turbidus), trübe machen, trüben, I) eig.: aquam, Solin. 49, 11: u. so Mart. Cap. 2. § 165. – II) bildl.: serenitatem animae, Sidon. epist. ...
Urbicua , ae, f., Stadt in Hispania Tarrac. (viell. identisch mit Urbiaca im Itin. Anton. 447, 5, nach Reichardt das heutige Albaroches), Liv. 40, 16, 8.
turbidē , Adv. (turbidus), unruhig, unordentlich, stürmisch, Cic. u.a.
Urbīnās , s. Urbīnum.
Urbiaca , s. Urbicua.
... seditio, Ov.: casus, Tac.: hoc tam turbido tempore, Nep.: actiones turbidissimae, Tac. – subst., turbidum, ī, n. = ... ... Zeit, die Unruhe, in turbido, Liv.: quieta turbidis antehabeo, Tac.: si turbidissima sapienter ferebas, tranquilliora laete feras, Cic ...
urbigena , ae, c. (urbs u. geno = gigno), in der Stadt geboren, Corp. inscr. Lat. 5, 4608.
cucurbita , ae, f. (vgl. altindisch carbhaṭaḥ), ... ... p. 226, 7 R.): cucurbitā calvior od. glabrior, Apul. met. 5, 9 extr. Fulg. expos. 563, 16 Merc. – Sprichw., cucurbitae caput habere, ein ...
amburbium , ī, n. (amb u. urbs; vgl. Paul. ex Fest. 17, 9), der sühnende Umzug um die Grenzen des Stadtgebiets, sooft durch Voranzeichen Unglück drohte od. etwas Unerwartetes hereingebrochen war, Vopisc. Aur. 20 ...
turbiscus , ī, f., ein Strauch, wahrsch. = thymelaea, der Kellerhals, Pelagon. veterin. 25 (327 Ihm). Isid. orig. 17, 7, 56.
turbistum , ī, n., ein Mittel, das Einziehen (die leichtere Annahme) der Farben zu befördern, das Turbist, Plin. 33, 88.
urbicapus , ī, m. (urbs u. capio), der Städteeroberer, Plaut. mil. 1055. Coripp. Ioann. 1, 100.
suburbium , iī, n. (sub u. urbs), die Vorstadt, Cic. Phil. 12, 24. Cassian. coen. inst. 2, 5.
turbineus , a, um (turbo, inis), kreiselförmig, kreisförmig, Ov. met. 8, 557.
Urbigenus , richtiger Verbigenus, w.s.
turbinātus , a, um, Adi. m. Compar. ( ... ... Steinen, adamantes Indici laterum sexangulo levore turbinati in mucronem e duabus contrariis partibus, Plin. 37, 56: lapis (crystallus) in mucronem sexangulum utrimque secus leviter turbinatus, Solin. 52, 54: turbinato lapide viam sternere, Corp. inscr. ...
Buchempfehlung
Pan Tadeusz erzählt die Geschichte des Dorfes Soplicowo im 1811 zwischen Russland, Preußen und Österreich geteilten Polen. Im Streit um ein Schloß verfeinden sich zwei Adelsgeschlechter und Pan Tadeusz verliebt sich in Zosia. Das Nationalepos von Pan Tadeusz ist Pflichtlektüre in Polens Schulen und gilt nach der Bibel noch heute als meistgelesenes Buch.
266 Seiten, 14.80 Euro