Online-Bibliothek

30. Warum die Kröte rothe Augen hat.

[520] De Schorrpogg (Kröte) hett Abends achtern Tun sęten, da kümmt de Voss an un seggt:

›Gun Abend Fru Dick bi'n Dum,

Wat sittst du hir so spät achtern Tun?‹

De Schorrpogg seggt ›Schön Dank, du langswanzte Hund, wat schellst du mi von Dick bi'n Dum?‹ Dorup kümmt de Scharrenwęwer (Roßkäfer) antofleegen un seggt ›Gun Abend, Quackeldunenbuk!‹ ›Du Hurrepurre, du Dreckpurre, du Krup in't Lock, du Hundsfott, wat schimpst du mi von Quackeldunenbuk?‹ seggt de Schorrpogg. Nasten kümmt dat Holtpirken (Libelle) antofleegen, de seggt ›Gun Abend, Fru Abendblinken.‹ ›Schön Dank, Herr König von Engelland; Se weeten doch noch woans dat 'n orig Minsch titeliert warden möt. Hir kam de Voss, de langswanzte Hund, un schüll mi von Dick bi'n Dum, un nasten kam de Hurrepurre, de Dreckpurre, de Krup in't Lock, de Hundsfott, un schimpt mi von Quackeldunenbuk; dat verdrot mi un ik hevv min bläudigen Tranen rort, dat ikt keenen Minschen seggen kann.‹ Dorvon hett de Schorrpogg sik de Ogen rot weint.

L. Thilo.