Scena septima.

[307] Clas. Iohan Bouset.


IOHAN BOUSET. Siehh, da stath noch ein Man, dat moth ick oock anspreken, efft die mey vorstaehn kan. Hört eins gude frindt, ick lath mey bedůncken, dat ghy sied den Mann, so dar plecht Butter thouorkopen. Wat sal ick aw vor ein Pundt gefen.

CLAS. Es dann der Kerl doll, Ech koans jw nech verstehe woas ä säit.

IOHAN BOUSET. Seit, Ick segg aw niet van Seit, sonder van Botter.

CLAS. Was schmettert der Kärl, koan ech eehen doch nech verstiehe.

IOHAN BOUSET. Ick segg van neinen Styge, ick segg van Botter.

CLAS. Das dech dan Potz wunne röre, Was botterstu veel?

IOHAN BOUSET. Ick sal kein Botter maken können, Auerst mey düncket, ghy kondt wol negen suppen van ein Herings Kopp maken.

CLAS. Ey lieber, los mech vngehuddelt.

IOHAN BOUSET. Als ghy mey niet vorstaet, so ghat man hen, ick sal aw niet hudeln.

CLAS. Hoat mech dan der Teuffel zu deyen Kerl geführt, Ne, Ne, Giehe wu du zuschicken hoast, Mein Gesell hoat dorth guten Wein. Wel ech zu ehm giehe, vn enne Kanne met ain änner trincken Gehet abe.[307]

IOHAN BOUSET. Godt gesegne aw, Drincket auerst niet tho hastich op die Torn. Ha ha ha. Lachet. Behůt mey Godt, Dat sin vnuerstendige Lüden, dat sie mey niet en vorstaen, vnd ick hebbe doch ein schoner sprake, als den Herings Nasen. Ha ha ha: Ick en sou hir noch ein lüttich bliuen, offt hir mehr Lüden kommet, dar ick mit spreken kande, die my vorstaen wolden. Aber dorth kompt myn Herr, Ick sal nhu tho Huis gahn.


Quelle:
Herzog Heinrich Julius von Braunschweig: Die Schauspiele. Stuttgart 1855, S. 307-308.
Lizenz:
Kategorien: