Online-Bibliothek

15. En beten anners

[240] »Na, Jochen, segg, wo is dat nu mit di?

Kannst mit den Leutnant di nu all verdragen?«

»Ih, ja, dat geiht; dat Gräwst, dat is vörbi,

Doch alle Dag' des Morrens früh

Heww'n w' uns noch ümmer bi den Kragen

Un slahn uns beid' de Jacken vull.«

»Du dinen Herrn? Dat wir doch dull!

Wardst em de Jack doch vull nich slagen?«

»Un düchtig, Brauder, segg ick di!

Doch ein lütt Unnerscheid, de is dorbi:

Ick buller em de Jack man ut,

Wenn hei nich drin is, wenn hei 'rut.

Doch min Herr Leutnant, de sleit tau,

Wenn ick'e noch insitten dauh.«