Online-Bibliothek

k.

[225] Dar is mal'n Fro wäsen, de is ut wäsen un kummt lat wedder na Hus. As se'n Flagg gahn is, do sütt se mitn mal 'n lütjet Spoklecht vor sick updanzen. Se fat ähr Schort apen un lett't dar henindanzen. As se in Hus is, liggt ähr Mann all uppen Bette un se seggt: »Ich heww di ok wat mitbrocht.« Mit dem lett se ähr Schort los, un dar fallt wat up de Aer un klätert. As se awers äben uppen Bedde is, kricht se so viel Kälte, dat steckt un präkelt ähr an'n ganzen Liwe, dat se ganz nich liggen kann. Se steit wedder up un steckt Lucht an un do sütt se, dat dat, wat ähr ute Schorte fullen is, 'n Minskenribbe is. Do seggt ähr Mann: »Nu mößtu se wedder in de Schorte nähmen un bringen se wedder up de Stä, war du se krägen hest.« Dat deit se, un as se up de Stä is, makt se de Schörte apen, do danzt 't ähr wedder as'n lütjet Spoklecht ute Schörte. Un as se do wedder nan Bedde geit, kann se geruhig liggen (Moorriem).