[1371] κατα-ποντίζω, ins Meer stürzen, versenken, ertränken; Lys. 14, 27; Dem. 32, 23; Pol. 15, 2, 6 u. a. Sp.; κατεποντίσϑησαν ὑπὸ τῆς ϑαλάσσης D. [1371] Sic. 18, 20; καταποντισϑεῖσαν εἰς τὸ πέλαγος Plut. Timol. 13.
Meyers-1905: Nagy-Káta · Kata...
Pierer-1857: Kata [2] · Kata [1] · Kata Kana