[1350] κατ-αιθαλόω, ganz zu Ruß, zu Asche brennen; δόμους Aesch. frg. 148; Ar. Av. 1242. 1248; übertr., entflammen, 1261; ὃν Ζεὺς κεραυνῷ πυρπόλῳ καταιϑαλοῖ Eur. Suppl. 640; Ion 215; πόλεως πυρὶ κατῃϑαλωμένης Troad. 60; γαῖαν Lycophr. 1376; in Prosa, Luc. D. D. 5, 4 ὑπὸ τῆς ἀσβόλου κατῃϑαλωμένος, mit Ruß geschwärzt; Artemid. 2, 10.