μυκτήρ

[216] μυκτήρ, ῆρος, ὁ, Nase, Nüstern, gew. im plur.; Soph. frg. 320; εἰ μή γε πῦρ πνέουσι μυκτήρων ἄπο, Eur. Alc. 496; μυκτῆρες ὀσφραντήριοι sagt Eur. bei Ar. Ran. 891; οἷον μυκτὴρ μυκᾶται, Vesp. 1488; ποῖ παρακλίνεις τοὺς μυκτῆρας πρὸς τὰς λαύρας, Pax 158. – Auch der Elephantenrüssel, Arist. part. anim. 2, 16. – Die Tülle an der Lampe, Ar. Eccl. 5. – Uebertr. auch Spott, Hohn, Verachtung, die sich durch Naserümpfen und ein wegwerfendes Schnieben der Nase kund geben, Timon. bei D. L. 2, 19; Σωκρατικός, Ep. ad. 543 (IX, 188); Luc. Prom. 1.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 216.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: