[549] πελάθω, att. intrans. Nebenform von πελάζω; Aesch. frg. 119; τί ποτ' οὐ πελάϑει σκοπός, Eur. Rhes. 557; εἰς φϑογγάς, El. 1293; οὐ πελάϑεις ἐπ' ἀρωγάν, Ar. Ran. 1263.