τροπωτήρ

[1152] τροπωτήρ, ῆρος, ὁ, 1) = τροπός; Ar. Ach. 523; Thuc. 2, 93; Sp., wie Luc. D. Mort. 4, 1. – 2) statt τροφωτήρ, der Nährer od. Stärker, φλεβός Xenarch. bei Ath. II, 64 a.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1152.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: