ἄ-φιλος

[412] ἄ-φιλος, 1) ohne Freunde, Aesch. Ch. 293; Soph. Phil. 228; φίλων Eur. Hel. 531; Plat Legg. V, 730 c; unangenehm, γῆρας Soph. O. C. 1238. – 2) feindlich, Aesch. Spt. 504; neben ἄδικος Plat. Rep. IX, 580 a; Sp. Beide Bdign vrbdt Soph. Ai. 611 ἄφιλα ἔργα παρ' ἀφίλοις Ἀτρείδαις.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 412.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: