[761] ἐκ-καθαίρω, ganz reinigen, ausräumen; οὐροὺς ἐξεκάϑαιρον Il. 2, 153; χϑόνα κνωδάλων Aesch. Suppl. 261; ἑαυτὸν ἀπό τινος N. T.; τὴν δωροδοκίαν ἐκ τῆς πόλεως, ausrotten, Din. 2, 5; τινά, Plat. Euthyph. 3 a; γένος Diphil. bei Ath. 280 a; ausputzen, auspoliren, ὡσπερ ἀνδριάντα Plat. Rep. II, 361 d; ἀσπίδες ἐκκεκαϑαρμέναι Xen. An. 1, 2, 16; – λογισμόν, eine Rechnung ins Reine bringen, Plut. ad. et am. discr. 34.