1. Das Näudigste eist, hadde de Biuer sagt, as eam ên Pêrd in'n Grawen fallen was, do hadde he eist sin Wîf prügelt. (Paderborn.) – Hoefer, 162; für Iserlohn: Woeste, 62, 9; Firmenich, III, 185, 17.
Holl.: Het noodigste eerst, zei de boer, toen hem zijne buren haalden, om zijne koe uit de sloot te trekken, en hij stak zijne pijp aan. (Harrebomée, II, 129b.)
2. Das Nödigst' toêrst, säd' de Bur, un prügelt sîn Fru, un lêt dat Perd in'n Graben liggen. – Hoefer, 162; Schlingmann, 158.
3. Erst dat Nödigste, se(de) de Kerel, do knüppel' (bakte, prügelde) he sîn Wîw dör. (Ostfries.) – Bueren, 434; Eichwald, 996; Hoefer, 600; Frommann, IV, 288, 452; Kern, 218; Goldschmidt, 161; Hauskalender, II; Schlingmann, 818.