Plack

Wo en gueden Plack1 is, doa smitt der Düwel en Klausterken oder en Junker. (Westf.)

1) Auch Plecken, Fleck, Stelle, Platz.


[Zusätze und Ergänzungen]

*2. Man hat immer seinen Plack.


Quelle:
Karl Friedrich Wilhelm Wander (Hrsg.): Deutsches Sprichwörter-Lexikon, Band 3. Leipzig 1873.
Lizenz:
Kategorien: