candefacio , fēcī, factum, ere (candeo u. facio), glänzend weiß machen, blank ... ... unā operā, era, ebur atramento candefacere postules, wäre so, als wolltst du machen Elfenbein mit Schwärze weiß ... ... 259. – Passiv candefīo , factus sum, fierī, glühend werden, glühen, Cels. ...
dē-suēfacio , fēcī, factum, ere (*desueo u. facio), entwöhnen, a) ... ... leb. Wesen, im Passiv dēsuēfīo, factus sum, fierī, entwöhnt werden, catuli desuefiunt (a ... ... r. r. 2, 9, 12: multitudo desuefacta iam a contionibus, Cic. Clu. 110. – b ...
calefactio , ōnis, f. (calefacio), die Erwärmung, a) ... ... thermarum, Hermog. dig. 50, 4, 1. § 2: synk. calfactiones, Soran. Lat. p. 60, 2. – b) die animalische ... ... Pelagon. veterin. 28. p. 95: calefactione et fotu, Chalcid. Tim. 165: Plur., ...
ex-calfacio , fēci, factum, ere, erwärmen, erhitzen, Plin. 21 ... ... Plin. 24, 42: excalef., Scrib. Larg. 158: Partiz. excalfactus, Plin. 37, 37. Hyg. fab. 197: excalefactus, Isid. 16, 4, 35 u. 16, ...
ab-olēfacio , fēcī, factum, ere (aboleo u. facio), vergehen machen, vernichten, aufheben, Tert. apol. 35 (tom. I p. 241 Oehl.) Mar. Victorin. ad Iustin. Manich. 6 (Migne 8, 1003 a ).
armifactor , ōris, m. (= armorum factor), = ὁπλοποιός, der Waffenschmied, Zeugschmied, Vict. Vit. 1, 30. Cassiod. var. 7, 18.
benefactor , ōris, m. (benefacio), der Wohltäter, Eccl.
benefactum , ī, n. (bene-facio), besser getrennt geschr., s. bene no. I (bes. Verbdgg.), 1, c, α u. δ.
calefactus (calfactus), Abl. ū, m. (calefacio), die Erwärmung, calef., Lact. de opif. dei 14, 5: calf., Plin. 29, 48.
benefactio , ōnis, f. (benefacio), das Wohltun, die Guttätigkeit, Tert. adv. Marc. 4, 12.
cinefactus , a, um (cinis u. facio; vgl. Non. 93, 33), zu Asche geworden, Lucr. 3, 904.
domefactus , a, um (domo u. facio), bezwungen, aratro domefacta tellus, Petron. 99, 3.
ante-factus , s. ante no. I, B, 2.
ad-suēfacio , ad-suēsco , s. as-suēfacio, assuesco.
fabrēfacio , fabrēfīo , s. fabrē.
domifactus , s. domefactus.
cōnsuēfacio , fēcī, facere (*consueo u. facio), Passiv cōnsuēfīo , fierī ... ... absol.: nil praetermitto: consuefacio, Ter. adelph. 414. – β) alqm m. folg. ... ... Varr. r. r. 2, 9, 13 (wo Tmesis consue quoque faciunt); 3, 9, 15: ...
ex-pavefacio , factus, ere, scheu machen, Hyg. fab. 47. – / Sen. ep. 85 lesen Fickert (§ 35) u. Haase (§ 41) expavescentia.
excalfactio , ōnis, f. (excalfacio), die Erwärmung, Erhitzung, Plur. bei Plin. 31, 105 u. Soran. fr. § 30. p. 124, 30.
adolēfactus , a, um (adoleo u. facio), in Brand gesetzt, arbores, Act. fratr. Arv. a. 224 (Corp. inscr. Lat. 6, 2107) 16.
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro