dē-gravo , āvī, ātum, āre = καταβαρέω, durch schwere ... ... .: statim degravari eas quas insederit (marinus homo) partes (navigiorum), et si diutius permaneat, etiam mergi, Plin.: etiam peritos nandi lassitudo et vulnera et pavor degravant ...
dēbitor , ōris, m. (debeo), der Schuldner, ... ... dem, der zur Erfüllung von etw. verbunden ist, mercede solutā non manet officio debitor ille tuo, Ov. am. 1, 10, 45: fassus huius ...
acervus , ī, m. (viell. von acus, ceris), ... ... 15), 11. – u.v. Leichenhaufen, insepulti acervi civium, Cic.: acervos immanes facere, Varr. fr.: tantos acervos corporum exstruere, Cic.: Cannenses campos acervi ...
dē-frico , fricuī, fricātum u. frictum, āre, ... ... – m. Abl. (mit), quod quisque minxit, hoc sibi solet mane dentem atque russam defricare gingivam, Catull.: dens Hiberā defricatus urinā, Catull.: defr ...
sublīmo , āvī, ātum, āre (sublimis), hoch erheben, emporheben ... ... 17. p. 79, 15 K. – Ggstz. infimare (erniedrigen), manes sublimare, deos infimare, Apul. met. 1, 8: ingenia illa ad beatitudinem ...
cubitum , ī, n. u. cubitus , ī, m ... ... der ganze Unterarm, Vorderarm, Plaut., Cels. u.a.: presso remanere cubito, ruhig liegen bleiben mit (in das Polster des Speisesofas) eingedrücktem Ellb ...
re-vello , vellī, vulsum, ere, I) wegreißen, herausreißen ... ... , Ov.: sepulcra, erbrechen, eröffnen, Cornif. rhet.: so auch cinerem manesve – sepulcrum, Verg. – / Perf.-Formen, revulsit, Sen. Oedip. ...
calceus (calcius), ī, m. (calx, Ferse), der ... ... si minor, uret, Hor.: in humu calceos facies elixos, Varr. fr.: si mane sibi calceus perperam ac sinister pro dextro induceretur, ut dirum (omen observabat), ...
abdōmen , minis, n. (vielleicht zu ahd. intuoma, › ... ... u. Cels. – bes. als Sitz der niederen Sinnenlust, der Sinnlichkeit, manebat insaturabile abdomen, Cic.: natus abdomini suo, der nur seinen Bauch pflegt, ...
rāritās , ātis, f. (rarus), I) die Lockerheit ... ... nach (Ggstz. multitudo), a) abstr.: stellarum, Plin.: capillorum, Suet.: remanentium (hominum), Suet. – dictorum, Cic.: figurarum, Quint. – lavandi, ...
dē-nigro , āre, völlig schwärzen, ganz schwarz machen, ... ... cutis mea denigrata est super me, Vulg.: minium amissā virtute denigratur (Ggstz. permanet sine vitiis suo colore), Vitr.: absol., sol et excandidat et denigrat, ...
2. poēticē , Adv. (poëticus), poetisch, dichterisch, nach ... ... modo poëtice vel oratorie mutatum, Quint. 9, 1, 13: saepius poëtice quam humane locutus es, Petron. 90, 3: poëta maximus in hoc solo non poëtice ...
pavēsco , ere (Inchoat. zu paveo), vor Furcht-, vor ... ... bellum, Tac.: iudicium magistratuum, Tac.: inania legionum nomina non pavescere, Tac.: manes umbrasque, Sil.: Passiv, quoniam bene generaliter pecuniosus pavescitur, Cassiod. in ...
alumnor , ātus sum, ārī (alumnus), a) jmd. als ... ... . 9. § 892. – b) Tiere abrichten, canes rabidos et immanes ad tutelae suae praesidia curiose, Apul. met. 8, 17: Partiz. ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... in senatum, Cic.: c. in contionem, Cic.: c. in colloquium, Nep.: mane in consilium frequentes, Cic.: in coetus scholarum laeti et alacres conveniunt (discipuli), ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... ., quos vincula continuerant, non castra, Iustin. – v. Pers., beluas immanes saeptis, Cic.: ventos carcere (Ggstz. ventos emittere), Ov.: alqm vinculis ...
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... subinde respicere, sub hac consistere, praeter hanc commeare, Plin. ep.: bestiae saepe immanes cantu flectuntur et consistunt, Cic.: Hypsipyle vacuo consistit in thalamo (vor Verwunderung ...
cōn-ficio , fēci, fectum, ere (con u. facio), ... ... reliquas legiones, quas ex novo delectu confecerat, Caes.: c. regum et tetrarcharum copiis immanem exercitum, Vell.: intentissimā conquisitione ad triginta milia peditum, Liv.: hos posse conficere ...
exemplum , ī, n. (= exempulum, v. eximo), ... ... paucos nominavi, Cic.: in ea muliere etiamnunc, quasi exempli causā, vestigia antiqui officii remanent, Cic.: satis est unam rem, exempli gratiā, proferre, Nep.: vel exempli ...
inter-sum , fuī, esse, I) pers.: A) dazwischensein ... ... cum est nuntiatus interemptus Maximinus, Capit.: quis est hodie, cuius intersit istam legem manere? Cic.: quod eos scire aut nostrā aut ipsorum interest, Cic.: suspicarer multum ...
Buchempfehlung
Das bahnbrechende Stück für das naturalistische Drama soll den Zuschauer »in ein Stück Leben wie durch ein Fenster« blicken lassen. Arno Holz, der »die Familie Selicke« 1889 gemeinsam mit seinem Freund Johannes Schlaf geschrieben hat, beschreibt konsequent naturalistisch, durchgehend im Dialekt der Nordberliner Arbeiterviertel, der Holz aus eigener Erfahrung sehr vertraut ist, einen Weihnachtsabend der 1890er Jahre im kleinbürgerlich-proletarischen Milieu.
58 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro