exanimis , e u. (gew.) exanimus , a, um (ex ... ... u.a.: artus, Ov.: aspexit matrem exanimem, Tac.: decĭdit (columba) exanimis, Verg. – poet., favillae, ausgelöscht, Stat.: hiems, Sturm ...
in-animis , e (in u. anima), I) hauchlos, nicht wehend, venti, Apul. met. 1, 3. – II) leblos, gefühllos, fast entseelt, v. Pers., Apul. met. 1, 14 u. 25 ...
animitus , Adv. (animus), von Herzen, Non. 147, 27.
ūnanimis , e, s. ūnanimus.
bonanimis , is, m., einer, der gutes Mutes ist, Gloss. II, 566, 41.
ūnianimis , e, s. ūnanimus.
sēmianimis , e, u. sēmianimus , a, um (semi u. ... ... recreavit, Sen.: semianimes isti greges oberrant, Sen. rhet. – übtr., luna semianimi ambitur orbe, wenn er schon mehr als halbvoll ist, Plin. 2, ...
ūnanimitās , ātis, f. (unanimus), die Einmütigkeit, Eintracht, Pacuv. tr. 109. Liv. 40, 8, 14 (Ggstz. discordiae fraternae, ibid. § 11).
longanimis , e (longus u. animus) = μακρόθυμος (Gloss.), langmütig, Vulg. psalm. 102, 8 u.a. Eccl. Not. Tir. 27, 67 a .
māgnanimis , e (magnus u. animus), hochherzig, Tert. de patient. 12. Claud. Mam. de stat. anim. 1, 20 (Migne p. 722 liest zweimal magnanimus).
ūnanimiter , Adv. (unanimis), einmütig, einträchtig, Vopisc. Tac. 4, 8 u. Eccl. (vgl. Rönsch Itala p. 230).
multanimis , e (multus u. animus), geistreich, Corp. inscr. Lat. 5, 1863, 11.
aequanimis , e (aequus u. animus), nachsichtig, Hermae Past. 2, 12, 1.
aequanimitās , ātis, f. (aequanimus), I) die billige Denkungsart gegen jmd., die Nachsicht, das geneigte Gehör, Ter. adelph. prol. 24 u.ö. – II) der Gleichmut, die ...
aequanimiter , Adv. (aequanimus), gleichmütig, geduldig, Tert. de pat. ... ... sq. u.a. Spät. (s. Rönsch Itala p. 230): Compar. aequanimius, Cassian. coen. inst. 3, 10.
māgnanimitās , ātis, f. (magnanimus), die Hochherzigkeit, Cic. de off. 1, 152, oft b. Sen. u.a. (s. Rosengren de eloc. Sen. p. 36. Mahne Misc. Lat. 2. p. 54 sq.). ...
longanimitās , ātis, f. (longanimis) = μακροθυμία (Gloss.), die Langmütigkeit, Vulg. 2. Petr. 3, 15. Cassiod. hist. eccl. 5, 42.
longanimiter , Adv. (longanimis) = μακροθυμως, langmütig, Vulg. Hebr. 6, 15. Cassiod. hist. eccl. 10, 33.
māgnanimiter , Adv. (magnanimus), hochherzig, Lact. ad Stat. Theb. 11, 4. Cassian. inst. 7, 31 u.a. Eccl.
pusillanimis , e, u. pusillanimus , a, um (pusillus u. animus), kleinmütig, Eccl.
Buchempfehlung
Schnitzlers erster Roman galt seinen Zeitgenossen als skandalöse Indiskretion über das Wiener Gesellschaftsleben. Die Geschichte des Baron Georg von Wergenthin und der aus kleinbürgerlichem Milieu stammenden Anna Rosner zeichnet ein differenziertes, beziehungsreich gespiegeltes Bild der Belle Époque. Der Weg ins Freie ist einerseits Georgs zielloser Wunsch nach Freiheit von Verantwortung gegenüber Anna und andererseits die Frage des gesellschaftlichen Aufbruchs in das 20. Jahrhundert.
286 Seiten, 12.80 Euro