horctus u. forctus = bonus, Gloss. V, 503, 35; 570, 17. Vgl. Paul. ex Fest. p. 102, 12.
optimus , a, um (opto), s. bonus.
optumus (optim.), s. bonus.
benīgnus , a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zsgz. aus benigenus, von bonus u. gignere, genus), von guter Art, -Natur, gütig ...
im-probus , a, um (in u. probus), I) ... ... rechten Maße bleibend = nicht gut, schlecht (Ggstz. probus, bonus), 1) eig.: merces, Plaut.: panis, Mart.: postes improbiores, Plaut ...
in-ūtilis , e, I) negativ, nutzlos, ... ... v. Pers.: gloriosus insulsus inutilis, Plaut.: inut. homo, Cic.: non bonus poëta, sed tamen non inutilis, Cic.: imbelle et inutile vulgus, Iuven.: ...
hortātor , ōris, m. (hortor), der Aufmunterer, Ermunterer ... ... I) im allg., absol., isto hortatore, auctore, intercessore, Cic.: hortator bonus, Ov.: m. obj. Genet., animorum, Ov.: studii, zum ...
dīvitiae , ārum, f. (dives), der Reichtum, ... ... Cic. u.a.: horum temporum divitiae et illorum paupertates, Varro fr.: vir bonus divitiis abundans (Ggstz. nihil habens), Sen.: templum inclutum divitiis, durch ...
in-trepidus , a, um, I) unerschrocken, unverzagt, a) v. Pers.: dux, Liv.: officia sua vir bonus exsequitur inconfusus, intrepidus, Sen.: solus Ptolemaeus adventum Gallorum intrepidus audivit, Iustin.: ...
gubernātor , ōris, m. (guberno), I) der Steuermann ... ... Cic. u.a.: gubernatoris ars, Cic.: scientia gubernatorum, Caes.: gub. bonus, pessimus, Quint. – II) übtr. = der Lenker, Leiter ...
cuicuimodī , archaist. quoiquoimodī (= cuius-cuiusmodi, v. ... ... u. modus), von welcher Beschaffenheit immer, wie immer beschaffen, malus, bonus qu., Plaut. Bacch. 400: c. est, Cic.: c. sunt, ...
circum-dolo , (āvī), ātum, āre, rings behauen, latera platani, Plin. 16, 133: im Bilde, qui tamquam bonus animi faber vitia nostra circumdolat, Ambros. in Luc. 3, 2 extr. ...
boniloquus , a, um (bonus u. loquor). schön (schmeichlerisch) redend, Ps. Augustin, serm. 244, 3.
cōnsiliātor , ōris, m. (consilior), der Berater, Ratgeber ... ... Phaedr. fab. 2, 7, 2: rabidus, Avian. fab. 26, 12: bonus, Apul. met. 1, 12. – m. Genet. wessen? ...
Ceros mānus = creator bonus, der gütige Schöpfer, im Salierliede nach Paul. ex Fest. 3, 22, 5.
boniloquium , ī, n. (bonus u. loquor), die schöne (schmeichlerische) Rede, Cassiod. hist. eccl. 1, 14.
bonememorius , a, um (bonus u. memoria), guten Andenkens, Corp. inscr. Lat. 5, 1707. – Nbf. bonomemorius, Corp. inscr. Lat. 5, 5004 u. 6748.
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... folg. ut u. Konj., da nunc, ut crimine manifesto prematur dux bonus, Quint. 12, 1, 43. – c) als publiz. t. ...
dē , Praep. m. Abl., bezeichnet eine Abtrennung, Abschließung ... ... s. Lorenz Plaut. most. 682. Brix Plaut. trin. 215), non bonus somnus de prandio, Plaut.: statim de auctione venire, Cic.: oft diem ...
nī , Adv. u. Coni., I) altert. = ... ... Hor.: plures cecĭdissent, ni nox proelio intervenisset, Liv.: sponsionem fecisset, ni vir bonus esset, Cic. – u. so in nachdrücklichen Behauptungen, perii hercle hodie ...
Buchempfehlung
In Paris ergötzt sich am 14. Juli 1789 ein adeliges Publikum an einer primitiven Schaupielinszenierung, die ihm suggeriert, »unter dem gefährlichsten Gesindel von Paris zu sitzen«. Als der reale Aufruhr der Revolution die Straßen von Paris erfasst, verschwimmen die Grenzen zwischen Spiel und Wirklichkeit. Für Schnitzler ungewöhnlich montiert der Autor im »grünen Kakadu« die Ebenen von Illusion und Wiklichkeit vor einer historischen Kulisse.
38 Seiten, 3.80 Euro