līmārius , a, um (2. limus), Schlamm absetzend, piscina, Frontin. aqu. 15.
līmāceus , a, um (2. limus), aus Kot, Tert. de res. carn. 49 in.
ēlīmātus , a, um, s. 1. ē-līmo no. II, A, b u. B, 1 u. 2.
clīmactēr , ēris, Akk. ēra, Akk. Plur. ēras, m. (κλιμακτήρ, Stufenleiter), eine gefahrvolle Epoche im menschlichen Leben (nach dem Glauben der Alten die Jahre 7, 14, 21, 28 ...
līmātulus , a, um (Demin. v. limatus), wohl gefeilt, bildl., opus est huc limatulo et polito tuo iudicio, wir bedürfen für unseren Zweck eines so feinen und gebildeten Kritikers, wie du bist, Cic. ep. 7, ...
clīmatiae , ārum, f. (κλιματίαι) = epiclintae, ( Erderschütterungen in spitzen Winkeln nach der Seite hin, Amm. 17, 7, 13.
ēlīmātius , Adv. im Compar. (elimatus), gefeilter, übtr. = genauer, Ambros. hexaëm. 6, 8.
in-ēlīmātus , a, um (in u. elimo), unvermindert, velocitas, Ennod. epist. 5, 7. p. 129, 23 Hartel.
sublīmātor , ōris, m. (sublimo), der Erhöher, Abrahami, Salv. de gub. dei 1, 8, 36.
Ierosolyma , - mītānus , s. Hierosolyma.
Hierosolyma (Ierosolyma), ōrum, n. (Ἱερ ... ... . 6. § 679: heteroklit. Hierosolyma (Ierosolyma), ae, f., Nomin., Sulp. Sev. ... ... 2: oft Akk. Hierosolymam (Ierosolymam), Plin. 27, 15 D. Tert. adv. Marc. ...
Callimachus , ī, m. (Καλλίμ ... ... 1, 40. – Dav. Callimachīus , a, um (Καλλιμάχειος), kallimachisch, metrum, Serv. gramm. (IV) 463, 13 K ...
embolimaeus , a, um (εμβολιμαιος), eingeschaltet, dies, Auson. ecl. de rat. anni vert. 13. p. 13, 5 Schenkl.
clīmactēricus , a, um (κλιμακ ... ... ;), zur gefährlichen Lebensepoche gehörig, klimakterisch, tempus, Plin. ep. 2, 20, 4: annus, ... ... 15, 7, 2. Censor. 14, 9: Plur. griech., climactericoe anni, Censor. 14, 1.
Hypobolimaeus , ī, m. (ὑποβολιμαιος), der Untergeschobene, Name eines Lustspiels des Menander, Quint 1, 10, 18 u. 10, 1, 70.
Polymachaeroplāgidēs , ae, m., ein erdichteter scherzhafter Name, Plaut. Pseud. 988.
... āre (ex u. lima), I) heraus-, abfeilen, elimata scobis, Feilstaub, ... ... eiusdem Musae aemulos certationibus disceptationibusque elimati sunt, Gell. praef. § 19: elimatiores, Sever. in ... ... , 3: cum aliquid commodius elimaverint, Quint. 2, 7, 5: disputatio elimatissima, ganz fein ...
... limatum, Bleispäne, Plin. 34, 168: cornum cervinum limatum limā lignariā, grobe Hornspäne, Scrib. Larg. 141. ... ... . de opt. gen. 9. – / Archaist. limassis = limaveris, Caecil. com. 140. Turpil. com. 112. ...
... (āvī), ātum, āre (infimus), erniedrigen (Ggstz. sublimare), deos, Apul. met. 1, 8: ad miserias, Apul. de ... ... ), Mart. Cap. 6. § 595 u. infimari (Ggstz. sublimari), Mart. Cap. 8. § 849.
... 1, 24, 17: humilia sublimare, Apul. de deo Socr. 16 extr.: cum Eusebium atque Hypatium fratres sublimarent vocabula consulum, sich durch den Konsultitel so hoch ausgezeichnet ... ... 11. Cod. Theod. 8, 5, 44): praetoriis ornamentis sublimatus, dem die Auszeichnungen eines Prätors verliehen ...
Buchempfehlung
Die keusche Olympia wendet sich ab von dem allzu ungestümen jungen Spanier Cardenio, der wiederum tröstet sich mit der leichter zu habenden Celinde, nachdem er ihren Liebhaber aus dem Wege räumt. Doch erträgt er nicht, dass Olympia auf Lysanders Werben eingeht und beschließt, sich an ihm zu rächen. Verhängnisvoll und leidenschaftlich kommt alles ganz anders. Ungewöhnlich für die Zeit läßt Gryphius Figuren niederen Standes auftreten und bedient sich einer eher volkstümlichen Sprache. »Cardenio und Celinde« sind in diesem Sinne Vorläufer des »bürgerlichen Trauerspiels«.
68 Seiten, 4.80 Euro