ab-sūmo , sūmpsī, (sūmsī), sūmptum, ere, ganz hinwegnehmen ... ... eius nuper absumptus erat, umgekommen war, Liv. – dah. absumpti sumus, wir sind verloren, Plaut.: so auch absumptus est, Plaut. ...
salvus , a, um (vgl. altind. sár-vu-s, ... ... mir ist geholfen u. dgl., Komik.: ebenso im Plur., salvi (salvae) sumus, Komik. – β) in der Beteuerung, ne salvus sim, ...
alacer , cris, cre, u. (selten) alacris , ... ... . Ang. wo? durch Abl. (in), quod alacres animo sumus, Cic. ep. 5, 12, 9. – m. Ang. ...
2. parēns , entis, c. (v. pario = gigno ... ... Flor. 3, 18, 5: certare pio certamine cuiuslibet bonae artis ac virtutis ausi sumus cum parentibus quaeque civitas et conditoribus suis, Liv. 37, 54, 19. ...
redimo , ēmī, ēmptum (ēmtum), ere (red u. ... ... Staat, vom Staate), Liv.: pretio minore captivos, Liv.: nec maiore pretio redimi possumus, quam ii (servi) emuntur, Liv. – b) übtr., ...
inquam , is, it, Perf. inquiī, verb. defect. ( ... ... Tag, Cic. – u. nach Parenthesen, nostra est enim (si... sumus), nostra est, inquam, omnis etc., Cic. – c) bei Einwendungen, ...
quandō , Adv. u. Coni.: I) Adv., wann ... ... p. 228), qu. hoc bene successit, Ter.: qu. ad maiora quaedam nati sumus, Cic.: id omitto, qu. vobis ita placet, Sall.: qu. parum ...
... quaesoque, ne, Curt. – γ) m. bl. Coniunctiv: deos quaesumus, consilia tua rei publicae salutaria sint ac tibi, Brut. et Caes. ... ... exsurge, Plaut.: tu, quaeso, scribe, Cic.: quam ob rem aggredere, quaesumus, et etc., Cic. – oft wie eine Interjektion, ...
de-erro (bei Vergil u. Lukan zweisilbig), āvī, ātum ... ... übtr.: a) v. leb. Wesen: quae (signa) intuentes deerrare non possumus, Quint.: multos deerrasse memoria (Nom.) prodidit, Col.: omnium aliarum artium ...
sequāx , ācis, Abl. ācī (sequor), I) leicht ... ... .: materia sequacior, Plin.: v. Pers., atque, ut ita dicam, sequaces sumus, Plin. pan. 45, 5. – b) bildl., folgsam, ...
gārrio , īvī od. iī, ītum, īre (viell. ... ... alqd in aurem, Mart. – nugas (läppisches Zeug), Plaut.: cum coram sumus et garrimus quidquid in buccam (sc. venerit), Cic.: quam in praecipiti res ...
tēctus , a, um, PAdi. (v. tego), ... ... tectiores; ego semper me didicisse prae me tuli, Cic.: tecti ad alienos esse possumus, Cic.: unum te in dicendo mihi videri tectissimum, Cic. – B) ...
fluēns , entis, PAdi. (fluo), I) dahinfließend, A) ... ... Cic. – prägn. v. Redner, in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes sumus, breit u. einförmig, Quint. 9, 4, 138. – II) ...
prīmum , Adv., (primus), I) zuerst, anfangs, erstlich, ... ... hodie primum ire in ganeum, Plaut. asin. 887: quo die primum convocati sumus, Cic. Phil. 5, 30: dies, quo primum probati sunt, gemustert ...
re-veho , vēxī, vectum, ere, I) zurückführen, - ... ... nach J.), zurückfahren, Hor. – 2) übtr.: ad superiorem aetatem revecti sumus, (in der Rede) zurückgekommen, Cic.: famam ex Bithynia, zurückbringen, ...
perior , perītus sum, īrī, (Stammwort zu com-, ex-, ... ... mihi novi offerri potest, quin sim peritus, Plaut. Pers. 271: quod periti sumus in vita atque usu callemus magis, Acc. Aen. 8. p. 282 ...
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... Abl., vox eum defecit in illo loco: ›Si sciens fallo‹, Cic.: nec supersumus pugnae nisi in quibus trucidandis et ferrum et vires hostem defecerunt (den Dienst ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... ut pacem cum bello, leges cum vi conferatis, Cic.: quem cum eo conferre possumus non modo ingenii magnitudine, sed etiam animi? Cic. – parva magnis, Cic ...
propior , neutr. propius, Genet. ōris, Superl. proximus ... ... Ter.: m. Dat., proximus sum egomet mihi, Ter.: amore tibi proximi sumus, Cic.: proximum se praestare alci, sich jmdm. als Nächster (Helfer, ...
prō-dūco , dūxī, ductum, ere, vorwärts führen, -ziehen ... ... vorwärts-, fortführen, dahin-, dazu bringen, quoniam unā cum oratoris officiis producti sumus, ut de orationis partibus loqueremur, Cornif. rhet.: ut productus studio et viribus ...
Buchempfehlung
Die keusche Olympia wendet sich ab von dem allzu ungestümen jungen Spanier Cardenio, der wiederum tröstet sich mit der leichter zu habenden Celinde, nachdem er ihren Liebhaber aus dem Wege räumt. Doch erträgt er nicht, dass Olympia auf Lysanders Werben eingeht und beschließt, sich an ihm zu rächen. Verhängnisvoll und leidenschaftlich kommt alles ganz anders. Ungewöhnlich für die Zeit läßt Gryphius Figuren niederen Standes auftreten und bedient sich einer eher volkstümlichen Sprache. »Cardenio und Celinde« sind in diesem Sinne Vorläufer des »bürgerlichen Trauerspiels«.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro