suscipio , cēpi, ceptum, ere (sus u. capio), ... ... eig.: dominam ruentem, die fallende auffangen, Verg.: so auch suscipiunt famulae, Verg.: flumen, ... ... gefallen lassen, quae si suscipimus, Cic.: quod in causa difficillimum est, suscipiunt, Cic. – b) ...
itus , ūs, m. (eo), das Gehen, ... ... sentimus, Lucr.: noster itus, reditus, Cic.: vota pro itu et reditu suo suscipi, Abreise u. Rückkunst, Suet. (vgl. Poenino pro itu et ...
suscepto , āvī, āre (Intens. v. suscipio), übernehmen, über sich nehmen, Apul. met. 2, 30 u. 11, 29 H. (die Hdschrn. u.a. Ausgg. suscitare).
succipio , s. suscipio /.
susceptor , ōris, m. (suscipio), I) der Unternehmer, Iustin. 8, 3, 8: causarum, Cod. Theod. 2, 16, 6. – II) der Aufnehmer der Spieler, Diebe usw. in sein Haus, der ...
susceptio , ōnis, f. (suscipio), I) die Übernahme, causae, Cic.: laborum dolorumque, Cic.: rerum istarum, Gell. – II) die Aufnahme, peregrinorum, Hieron. epist. 52, 3. – prägn., die Aufnahme ...
labōriōsus , a, um (2. labor), I) mit viel ... ... Lebl.: fabula, Ter.: deambulatio non lab., Ter.: quis nostrûm exercitationem ullam corporis suscipit laboriosam, nisi etc.? Cic.: vitae genus laboriosum sequi (Ggstz. vitae ...
susceptīvus , a, um (suscipio) = susceptibilis, Boëth. ad Arist. περὶ ερμηνείας 2, 234.
īnsusceptus , a, um (in u. suscipio), nicht über sich genommen, Auct. consol. ad Liv. 197.
susceptibilis , e (suscipio), fähig, Boëth. ad Aristot, περὶ ερμηνείας 2, 94.
... Cic., v. einem Umstande, Liv.: parvulae causae vel falsae suscipionis vel terroris repentini, kl. U., die in f. V. od. pl. Schr. liegen, Caes.: quae tot scelerum suscipiendorum causa? Cic.: durch Infin., quae causa fuit consurgere in arma, ...
... . Objj., speculum suum, Ov.: in suscipiendo onere vires suas, Quint. – u. alqm m. Ang. ... ... Val. Max.: Tiresiam coniectorem, quid faciundum censeat, Plaut.: deum auguriis, quae suscipienda essent, Liv.: u. (ohne Ang. wen?) id ...
mōs , mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der ... ... 30, 17, 13; 37, 24, 4): vota, quae in proximum lustrum suscipi mos est, Suet. Aug. 97, 1. – moris est mit ...
sīc , Adv. (von der Wurzel i [wovon auch ... ... quasi u. dgl., Atticum sic amo, ut alterum fratrem, Cic.: sic suscipias, ut si esset etc., Cic.: u. so quemadmodum... sic, Cic ...
lūx , lūcis, f. (zu Wz. leuk, luk, ... ... lucem intueri, Cic., od. videre, leben, Ov.: in lucem suscipi, Cic.: sub lucem dare, gebären, Iuvenc.: in lucem edi, Cic ...
cūra , ae, f. (arch. coira aus *coisa ... ... distractos in pristinam concordiam reducas, Balb. in Cic. ep.: quod magnam curam suscipiebat (weil er sich wohl hütete), ne quo temere progrederetur, Auct. b ...
mors , mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. ... ... , s. ob-eo: mortem subire, suscipere, s. sub-eo, suscipio: occumbere mortem, s. occumbo: mortem oppetere, s. oppeto: ...
ratio , ōnis, f. (reor, ratus), das Abrechnen, Berechnen ... ... ratio, consilium, prudentia u. dgl.), quod facinus aut scelus suscipitur nisi consilio capto, aut sine animi motu et cogitatione, id est ratione, ...
2. labor , ōris, m. (zu labāre; eigentl. ... ... studere, Caes.: succumbere labori, Caes.: istos labores, quos nunc in naufragiis nostris suscipis, non subisses, Cic.: frustra tantum laborem sumere, Caes.: supersedere hoc labore ...
lebēs , ētis, Akk. Plur. ētes u. ētas, ... ... aenei, Isid. orig. 22, 8, 4: als Aschengefäß, lebetes ad suscipiendos cineres, Vulg. exod. 27, 3. – Nbf. lebeta, Prob. ...
Buchempfehlung
Die vordergründig glückliche Ehe von Albertine und Fridolin verbirgt die ungestillten erotischen Begierden der beiden Partner, die sich in nächtlichen Eskapaden entladen. Schnitzlers Ergriffenheit von der Triebnatur des Menschen begleitet ihn seit seiner frühen Bekanntschaft mit Sigmund Freud, dessen Lehre er in seinem Werk literarisch spiegelt. Die Traumnovelle wurde 1999 unter dem Titel »Eyes Wide Shut« von Stanley Kubrick verfilmt.
64 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro