simultās , ātis, f. (= similitas, wie facultas st. ... ... .: suo beneficio paternas simultates oblitterare, Liv.: ponere simultates, Liv.: non modo offensas verum etiam simultates pro alqo subire, Plin. ep.: multas simultates partim obscuras partim ...
respecto , āvī, ātum, āre (Intens. v. respicio), ... ... 3, 17, 1. – 2) übtr.: a) v. Pers.: verum haec ita praetereamus, ut tamen intuentes et respectantes relinquamus, nicht ohne einen ...
ex-sculpo (exculpo), sculpsī, sculptum, ere, I) = εκκολάπτω ... ... . 286. – b) etwas aus jmd. durch Fragen herauspressen, verum ex alqo, Ter.: in quaestione vix exsculpsi, ut diceret, kaum preßt ...
re-scindo , scidī, scissum, ere, los-, ab-, zerreißen ... ... .: venam, die Ader öffnen, Colum.: latebram teli, zerschneiden, Verg.: cadaverum artus, viscera, sezieren (v. Arzte), Sen. rhet.: plures (crocodilos ...
dē-mētior , mēnsus sum, mētīrī, I) abmessen, zumessen ... ... : u. übtr.: nunc argumentum vobis demensum dabo, non modio neque trimodio, verum ipso horreo (aus voller Scheuer = sehr reichlich), Auct. prol. ad ...
Auftritt , a) die Unterabteilung eines Akts im Schauspiel: scaena. – b) jeder merkwürdige Vorgang: res. – spectaculum (Schauspiel, hier uneig.). – ... ... od. illa, z. B. folgenden wahren Au. will ich erzählen, verum hoc dicam.
enim-vēro , I) nun aber, allerdings, in der Tat ... ... . immo enimvero, Pacuv. tr. 125. Ter. eun. 329: verum enimvero, Ter. adelph. 255. Sall. Cat. 2, 9 u. ...
cumulātē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... augere, quam a te postulatum est, Cic.: nec enim tu mihi habuisti gratiam, verum etiam cumulatissime rettulisti, Cic.: cumulatissime pars reddita est, Augustin. epist. 20, ...
Tatsache , factum (Tat). – gesta res (geschehener Vorfall ... ... hoc certo auctore comperi: wenn es T. ist, daß etc., si verum est, ut etc. – tatsächlich , certus (gewiß). – ...
con-decet , es geziemt sich, capies quod te condecet ... ... 72. – m. folg. Acc. u. Infin., senem severum esse semper condecet, Anthol. epigr. spec. I. no. XI. p. ...
polliceor , citus sum, ērī (por = pro u. liceor ... ... u. Konj. od. m. bl. Coniunctiv: statua non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur, Iustin. 9, 2, 12: saepe erat ...
2. wollen , velle (wollen, bezeichnet den tatkräftigen ... ... sagen, hoc unum dico: wenn wir die Wahrheit sagen wollen, si verum dicimus (doch auch verum si loqui volumus, si verum fateri volumus): Trostworte wollte ich nicht gebrauchen, weil etc., consolatione non ...
intel-lego , lēxī, lēctum, ere (inter u. lego), ... ... – hoc nomine (νόημα) donarunt ea, quae non dicunt, verum intellegi volunt, verstanden wissen wollen, Quint. – non intellegendi solum, sed ...
inter-dīco , dīxī, dictum, ere, I) untersagen, verbieten ... ... . 708: ad scaenicas quoque et gladiatorias operas et equitibus Romanis aliquando usus est, verum priusquam senatus consulto interdiceretur (es verboten wurde), Suet. Aug. 43, ...
cōn-suēsco , suēvī, suētum, ere, beigewöhnen, I) v ... ... od. m. bl. Dat. (woran?), quibusdam pugnae simulacris ad verum discrimen, Quint.: gravissimo dolori tempore, Plin. ep.: genus mancipiorum otiis, campo ...
... eine aus der E. genommene richtige Behauptung der Weisen, daß etc., verum est, quod observato rerum usu sapientes viri dixere mit Akk. u. ... ... ist eine richtige E., daß etc., hoc od. illud verum est mit Akk. u. Infin.: bittere Erfahrungen, ...
ad-ipiscor , adeptus sum, adipiscī (ad u. apiscor), ... ... Cic. Verr. 2, 51; Mil. 34. – Pass., non aetate, verum ingenio adipiscitur sapientia, Plaut. trin. 367: haec adipiscuntur, C. Fann. ...
in-vestīgo , āvī, ātum, āre, jmdm. od. einer ... ... Ter.: hunc (oratorem perfectum), Cic.: omnes illorum conatus, Cic.: coniurationem, Cic.: verum (die Wahrheit), Cic.: quae (per notas scripta), si quis investigare ...
languidus , a, um (langueo), vor Erschlaffung matt, ... ... flau, a) passiv: senectus non modo languida et iners non est, verum etiam operosa et semper agens aliquid et moliens, Cic.: quis hoc philosophus tam ...
aliquando , Adv. (aliquis), I) im Ggstz. zu einer ... ... Zukunft, illucescet al. ille dies, Cic.: von der Gegenwart, sero, verum al. tamen, aber doch einmal (im Ggstz. zu »gar nicht«), ...
Buchempfehlung
Der 1890 erschienene Roman erzählt die Geschichte der Maria Wolfsberg, deren Vater sie nötigt, einen anderen Mann als den, den sie liebt, zu heiraten. Liebe, Schuld und Wahrheit in Wien gegen Ende des 19. Jahrhunderts.
140 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro