longitūdo , inis, f. (longus), die Länge (Ggstz. brevitas), I) eig.: agminis, Caes.: itineris, Cic.: viae, Liv.: in longitudinem diffindere, in die Länge, Cic.: dah. in longitudinem, in die Länge ...
longaevus , a, um (longus u. aevus), I) langjährig, impunitas, Amm. 26, 3, 4: auctoritas, Amm. 28, 4, 30: pons, Stat. Theb. 10, 864. – II) insbes., von hohem Alter, ...
per-longus , a, um, I) sehr lang, via, Cic. ad Att. 5, 20, 8. – II) übtr., sehr langwierig, Plaut. trin. 745.
longurius , iī, m. (longus), eine lange Stange, Latte, Varro r. r. 1, 14, 2 u.a. Caes. b. G. 3, 14, 5 u.a.
trilongus , a, um (tres u. longus), aus drei langen Silben bestehend, pes, Ter. Maur. 1401.
longārius , a, um (longus), langgezogen, lang, litterae, Anecd. Helv. 222, 3.
longinquus , a, um (longus), lang, weit, I) eig.: 1) im allg.: linea, Plin.: aequora, Sil.: amnes, mit langem Lauf (die weithin die Grenzen decken), Tac. ann. 1, 9: oculorum acies, ...
Longimanus , ī, m. (longus u. manus), Übersetzung von Μακρόχειρ, Langhand, Beiname Artaxerxes' I., Hieron. chronic. Euseb. ad olymp. 79.
longanimis , e (longus u. animus) = μακρόθυμος (Gloss.), langmütig, Vulg. psalm. 102, 8 u.a. Eccl. Not. Tir. 27, 67 a .
prae-longus , a, um, sehr lang, gladius, Liv.: hasta, Tac.: homo, Quint.: cauda, Plin.: sermones, Quint.
antelongior , ōris, (ante u. longus) überlang, numerus, Boëth. arithm. 2, 27.
longiturnus , a, um (longus), lange dauernd, Vulg. Baruch 4, 35. Vgl. Gloss. V, 506, 39.
longitrōrsus , Adv. (*longitro [v. longus] u. versus), in die Länge, Paul. ex Fest. 120, 7 Muell. not. cr.
longiloquium , iī, n. (longus u. loquor) = macrologia (w. s.), Donat. ad Ter. eun. 2, 2, 34. Isid. orig. 1, 33, 8.
longilaterus , a, um (longus u. latus), langseitig, Boëth. arithm. 1, 28. p. 56, 8 Fr.
quam , Adv. (Akkusativform von qui, analog mit tam ... ... 2, 4 (6), 5 – β) (mit ausgelass. tam): quam longus est, so lang... ist, d.i. der (die, ...
ārea , ae, f. (areo), ein hoch gelegener freier ... ... b) der Flächeninhalt einer mathem. Figur, quadratus locus, qui erit longus et latus pedes denos, efficit areae pedes centum, hält 100 Flächenfuß, ...
doceo , docuī, doctum, ēre (vgl. disco, griech. ... ... de (aus) suis doceamus auctoribus non posse quemquam iustum esse, Lact.: me longus docuit usus multo utilius esse primo quoque tempore falcem vitibus admovere, Col. – ...
tenor , ōris, m. (teneo), der ununterbrochene Lauf, ... ... Liv.): praeturae tenor et silentium, der stille Verlauf der Pr., Tac.: longus tenor felicitatis, ein langes, ununterbrochenes Glück, Liv. fr.: fati, Ov ...
bīduum , ī, n. (bis u. dies), der ... ... [15], 8): biduum criminibus obiciendis statuitur, Tac. ann. 3, 13: ›longus fuit dolor‹. Bidui; at compluribus annorum saepe multorum, Cic. Phil. 11, ...
Buchempfehlung
Noch in der Berufungsphase zum Schulrat veröffentlicht Stifter 1853 seine Sammlung von sechs Erzählungen »Bunte Steine«. In der berühmten Vorrede bekennt er, Dichtung sei für ihn nach der Religion das Höchste auf Erden. Das sanfte Gesetz des natürlichen Lebens schwebt über der idyllischen Welt seiner Erzählungen, in denen überraschende Gefahren und ausweglose Situationen lauern, denen nur durch das sittlich Notwendige zu entkommen ist.
230 Seiten, 9.60 Euro