cōn-sīgno , āvī, ātum, āre, mit dem Merkzeichen ( ... ... übtr., antiquitas clarissimis monumentis testata consignataque, Cic.: insitae et quasi consignatae in animis notiones, Cic.: c. causam, de qua etc., Gell.
com-plico , āvī, ātum u. uī, itum, āre, ... ... pedibus, Apul. – II) übtr.: a) übh.: animi sui complicatam notionem evolvere, verworrenen, unklaren Begriff, Cic. de off. 3, 76. ...
abs-trūdo , trūsī, trūsum, ere, eig. wegstoßen, ... ... nimium diu reconditus et penitus abstrusus animi dolor, Cic.: penitus abstrusae insidiae, Cic.: otio ac situ abstrusi et quasi sepulti, Plin. pan.
obrēptio , ōnis, f. (obrepo), das Heranschleichen, ... ... = der sittliche Fall aus Vergeßlichkeit, menschlicher Schwachheit, quod Petrus Christum sequitur devotionis, quod negat obreptionis (est), Ambros. in Luc. 10. § 72. ...
indi-gena , ae, c. (indu [= in] u. ... ... v. Tieren u. Lebl., bos, aper, Ov.: ex frumento potio, Flor.: vinum, Plin.: venti, Gell. – / Genet. Plur. ...
cerrītus , a, um (Ceres, dh. ›von der Ceres ... ... Paul. ex Fest. 54, 14: Compar., numquam cerritior fuit, quam in hoc negotio, Cic. ad Att. 8, 5, 1: Plur. subst., cerrītī ...
prae-bibo , bibī, ere, I) vortrinken, zutrinken, ... ... ibid. 5, 10, 124: antidotum, Hieron. epist. 84, 7: hanc potionem, Tert. adv. gnost. 15 extr.: bildl., sterilitatem, Hieron. epist ...
tantulus , a, um (Demin. v. tantus), so ... ... nur soviel (es gleichs. an den Fingern zeigend), si ex eo negotio tantulum in rem suam convertisset, Cic.: videtur discipulus magistro tantulum de arte concedere ...
murrātus (murrhātus, myrrhātus), a, um (1. murra), mit ... ... Paul. ex Fest. 144, 9 u. Gloss.: dass. m. potio, Fest. 158 (b), 22. Vgl. M. Voigt im Rhein. ...
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... wen? wozu?), diem concilio, Caes.: diem nuptiis, Plaut.: proximum diem ei negotio, Sall.: posterum diem pugnae, Caes.: pretium frumento, Cic.: aera (Sold ...
cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... crudelitasque, Cic. – homo a cupiditate omni remotissimus, Cic.: quanto ab eiusmodi cupiditatibus remotior eius animus esset, tanto etc., Plin. ep.: ita caecum cupiditate et avaritiā ...
vestīgium , iī, n.( aus verstigium zu verro), I) ... ... . ann. 2, 14. – deus ille, quem mente noscimus atque in animi notione tamquam in vestigio volumus reponere, wie in eine Fußspur hineinpassen, Cic. ...
continēns , entis, PAdi. m. Compar. (contineo), I) ... ... igitur primum oportebit, quae sint continentia (im wesentlichen Zusammenhang stehen) cum ipso negotio, hoc est, quae ab re separari non possint, Cic. – 2) ...
2. contentus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... , 11. Cels. 1. prooem. p. 8, 30 D. Sen. de otio 5, 6; apoc. 2, 4. Curt. 4, 10 (40), ...
calefacio u. synk. calfacio (mit Umlaut calficio ... ... aqua, Val. Max.: ovum calefactum, Plin.: Partiz. im Compar., calfactior potio, heißeres, Pelagon. veterin. 28. – scherzh., forum aleatorium calfecimus ...
cōnsīdero , āvī, ātum, āre (con u. sidus, ... ... Acc., haec aspecta... contempla... considera, Plaut.: accessit ad argentum; contemplari unumquidque otiose et considerare coepit, Cic.: iste ait se velle illud (candelabrum) etiam atque ...
ingemīsco (ingemēsco), gemuī, ere (Inchoat. v. ingemo), ... ... Scipio... inquit, Cic.: ingemuistis modo voce huius auditā, Liv.: accepto poculo mediā potione repente velut telo confixus ingemuit, Iustin. – v. Lebl., tantum ingemiscit ...
nātūrālis , e (natura), I) zur Geburt gehörig, ... ... dah. von der Natur verliehen, natürlich, angeboren, motus, Cic.: notio, Cic.: bonitas, Nep.: sensus (Gefühl), Ambros.: alci naturale est ...
aequi-pero (aequiparo), āvī, ātum, āre (aequus u. ... ... Amm. 25, 4, 17: matricem, Suet. Aug. 94, 11: discrimina potiorum, Amm. 31, 15, 13: ingenio mores aequiperante places, Ov. ex ...
ōrdinātio , ōnis, f. (ordino), I) aktiv = die ... ... 10, 29. – honores et munera non ordinatione (nach der Reihenfolge), sed potioribus quibusque iniungenda, Paul. dig. 50, 2, 7 pr. – b) ...
Buchempfehlung
Das bahnbrechende Stück für das naturalistische Drama soll den Zuschauer »in ein Stück Leben wie durch ein Fenster« blicken lassen. Arno Holz, der »die Familie Selicke« 1889 gemeinsam mit seinem Freund Johannes Schlaf geschrieben hat, beschreibt konsequent naturalistisch, durchgehend im Dialekt der Nordberliner Arbeiterviertel, der Holz aus eigener Erfahrung sehr vertraut ist, einen Weihnachtsabend der 1890er Jahre im kleinbürgerlich-proletarischen Milieu.
58 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro