gaudeo , gāvīsus sum, ēre (aus *gāvideo, vgl ... ... Dat. comm., tibi gratulor, mihi gaudeo, ich für meinen Teil, Cic.: gauderem tibi de victoria, ... ... m. folg. Acc. u. Infin., quae perfecta esse gaudeo, Cic.: quos sibi oblatos gavisus, Caes.: selten (poet. ...
gaudium , iī, n. (gaudeo), die innere Freude (während laetitia der sich äußernde Frohsinn, die Fröhlichkeit, dah. auch verb. gaudium atque laetitia, Sall. Cat. 48, 1), I) eig.: A) subjektiv: a) ...
flōrēsco , ere (Inchoat. v. floreo), anfangen zu ... ... in glänzende Verhältnisse kommen, illa senescere, at haec contra florescere cogunt, Lucr.: gaudeo, quod patria nostra florescit, Plin. ep.: aedis Florae, quae rebus florescendis ...
ag-gaudeo (ad-gaudeo), ēre, sich freuen mit jmd., alci, Itala prov. 8, 30. Paul. Nol. 14. Cassian. coll. 4, 1, 1.
con-gaudeo , ēre, sich mit freuen, absol., od. m. Abl. (über), Eccl. – / Perf. congaudi, Alcim. Avit. ep. 41 extr.
per-gaudeo , ēre, sich sehr freuen, Cic. ad Q. fr. 3, 1 (3), 9.
gaudenter , Adv. (gaudens v. gaudeo), mit Freuden, Eccl.
prae-gaudeo , ēre, sich sehr freuen, m. folg. Infin., Pelopis sedes adire, Sil. 15, 307.
gaudibundus (nicht gaudebundus), a, um (gaudeo), sich der Freude hingebend, gaudib. et laetus, Cypr. epist. 76, 4: m. Dat. (über), Apul. met. 8, 2.
super-gaudeo , ēre, sich freuen über usw., alci, Vulg. psalm. 34, 19. Ambros. epist. 70. § 20 extr. Arnob. in psalm. 3.
gaudimōnium , iī, n. (gaudeo), die Freude, Petron. 61, 3. Vulg. Baruch 4, 34.
immortāliter , Adv. (immortalis), unsterblich, I) eig., ... ... u.a. – II) übtr. = überschwenglich, unendlich, gaudeo, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 3. § 9.
trānsgressīvus , a, um (transgredior), in ein anderes Genus übergehend, verba (wie gaudeo, gavisus sum), Diom. 346, 5.
is , ea, id (vom Demonstrativstamme i), I) ... ... Liv.: u. so bl. id, wie id prodeo, Ter.: id gaudeo, Cic.: id quod, deswegen, weil, Ter. – idne estis auctores ...
et , Coni. (aus ετι, noch dazu), I) ... ... non solum non... sed), nicht nur nicht... sondern, nec miror et gaudeo Cic.: sowie et... nec (neque), nicht nur... sondern auch ...
1. sum , fuī, esse (ein unregelmäßiges, aus Teilen zweier ... ... nocte, Cic.: apud te est, ut volumus, Cic.: Brutum apud me fuisse gaudeo, Cic.: apud me sis volo, bei mir zu Tische seiest, bei ...
1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... quibus poterat sauciis ductis secum, Liv.: cum aliquid agas eorum, quorum consuesti, gaudeo, Cic. – β) wenn es bei Verbindung mehrerer relativen Satzglieder in dem ...
nec u. neque , verbindende negative Partikeln, die von ... ... nicht nur nicht... sondern vielmehr; zwar nicht... aber, nec miror, et gaudeo, Cic.: nec tu interfuisti, et ego id egi, Cic.: amicitias neque ...
quam , Adv. (Akkusativform von qui, analog mit tam ... ... Cic.: quam multa quam paucis! Cic. – β) bei Verben: quam gaudeo! Ter.: quam timeo, quorsum evadas! Ter.: ut se accusari nolunt, quam ...
crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... jmds. Wunsch für uns u. dgl.), Ter. (so bes. nach gaudeo, s. Spengel Ter. Andr. 939. p. 140, a): ...
Buchempfehlung
Noch in der Berufungsphase zum Schulrat veröffentlicht Stifter 1853 seine Sammlung von sechs Erzählungen »Bunte Steine«. In der berühmten Vorrede bekennt er, Dichtung sei für ihn nach der Religion das Höchste auf Erden. Das sanfte Gesetz des natürlichen Lebens schwebt über der idyllischen Welt seiner Erzählungen, in denen überraschende Gefahren und ausweglose Situationen lauern, denen nur durch das sittlich Notwendige zu entkommen ist.
230 Seiten, 9.60 Euro