membrāna , ae, f. (membrum), die dünne, zarte ... ... scies, sub ista tenui membrana dignitatis quantum mali iaceat, Sen. ep. 115, 9. – II) ... ... Pergament, Catull., Hor. u.a.: depictus orbis terrae in membrana, Suet.: Plur., ...
ēvidēns , entis, Adi. (ex u. video), I) ersichtlich, sichtbar, membrana, Cels. 4, 1 extr.: mensura quaedam, Cic. Tim. 9: sapor quidam ferinae in apris evidentissimus, Plin. 13, 43. – II) übtr.: ...
af-frico (ad-frico), fricuī, fricātum, āre, anreiben ... ... : unguedine palmulis suis diu affricata, Apul. met. 3, 21: si (anguium membrana) affricetur, claritatem facit, Plin. 29, 122. – im ...
bicolor , ōris (bis u. color), zweifarbig, ... ... der Rückseite der Blätter), Verg.: myrtus, stahlblau, Ov.: vexilla, Vopisc.: membrana, bunte, Pers.: albis equus bicolor maculis, Schecke, Verg.: intus ...
laxātus , a, um, PAdi. (v. laxo), gelockert, locker, lose, maceratas (virgas lini) indicio est membrana laxatior, Plin. 19, 17: übtr., in orationibus, quia laxatior est ...
squāmeus , a, um (squama), voll Schuppen, schuppig, anguis, Verg.: membrana chelydri, Ov. – übtr., auro squameus, einen Panzer aus goldenen Schuppen (s. squāma) tragend, Claud. III. cons. Hon. 524 ...
eploceus , a, um (wohl von εμπλόκιον) viell. haarflechtenfarbig = goldgelb, membrana, Schol. Iuven. 6, 547.
membrānus , a, um (membrana), aus Pergament, Interpr. Orig. in Matth. 11. – subst., membrānum, ī, n., Pergament (klass. membrana), Plur. Iuven. 7, 23 Buecheler u. Isid. orig. ...
hypozygos , ī, f., mit u. ohne membrana (ὑπόζυγος), das Brustfell, Rippenfell, Seitenfell, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 11, 127; 5, 10, 92 u. 94. ...
circum-tego , tēctum, ere, ringsum bedecken, corpus veste ... ... 2, 4, 73: corpus arenā litorariā ignitā, ibid. 3, 7, 89: membrana, quae cor od. quae latera od. quae viscera circumtegit, Cael ...
membrānula , ae, f. (Demin. v. membrana), I) das dünne innere Häutchen, membranula, quae sub cute calvariam cingit, Cels.: m. oculi, Augenmembran, Cels. – II) übtr., dünnes Pergament, Cic. ad ...
membrāneus , a, um (membrana), aus Pergament, codices, Ulp. dig. 32, 52 in.: pugillares, Mart. 14, 7 in lemm. – subst., membrāneus, ī, m. = τυμπανιστής, der Handpaukenschläger, Gloss. II, 128 ...
circum-rētio , īvī, ītum, īre (circum u. rete), ... ... 5, 41: Hercules pestiferi tegminis irretitus indagine, Arnob. 4, 35 R.: tenuis membrana illa perlucens, quā circumretitur alvus ac tegitur, Lact. de opif. dei 14 ...
membrānōsus , a, um (membrana), häutig, Ggstz. musculosus, loca, Cass. Fel. 22. p. 37, 20 Rose.
membrānāceus , a, um (membrana), I) häutig, aus einer Haut bestehend, pinnae, Plin. 10, 168: pugillares, aus Pergament, Corp. inscr. Lat. 10, 6: ebenso codices, Cassiod. hist. eccl. 2, 16. – II ...
membrānārius , iī, m. (membrana), der Pergamentbereiter, Edict. Diocl. 7, 38; vgl. Gloss. III, 373, 28 ›membranarius, διφθεροποιός‹.
arto , āvī, ātum, āre (artus, a, um), ... ... mit Ang. wodurch? durch Abl., quos (libellos) artat brevibus membrana tabellis, Mart. – m. Ang. wohin? durch ...
dī-rigo (dē-rigo), rēxī, rēctum, ere (dis u ... ... eine Fläche mit geraden Linien beziehen, liniie ren, membrana directa plumbo, Catull. 22, 8. II) eine bestimmte ...
con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) ... ... in cicatricem, verharscht, Solin. 32, 31: u. so incisa peritonaei membrana in cicatricem facile conducitur, Cael. Aur. chron. 5, 10, 127. ...
plumbum , ī, n. = μόλυβδος, das Blei, ... ... Hor. ep. 1, 10, 20. – 4) Bleifeder, membrana plumbo directa (liniert), Catull. 22, 8 sq. – II) übtr., ...
Buchempfehlung
Schnitzlers erster Roman galt seinen Zeitgenossen als skandalöse Indiskretion über das Wiener Gesellschaftsleben. Die Geschichte des Baron Georg von Wergenthin und der aus kleinbürgerlichem Milieu stammenden Anna Rosner zeichnet ein differenziertes, beziehungsreich gespiegeltes Bild der Belle Époque. Der Weg ins Freie ist einerseits Georgs zielloser Wunsch nach Freiheit von Verantwortung gegenüber Anna und andererseits die Frage des gesellschaftlichen Aufbruchs in das 20. Jahrhundert.
286 Seiten, 12.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro