dēdicātīvus , a, um (dedico), bejahend (Ggstz. abdicativus), Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 268 H.
in-absolūtus , a, um (in u. absolvo), unvollendet, unvollständig, Apul. de dogm. Plat. 1, 5.
īnfīnībilis , e (in u. finio), unendlich, Mart. Cap. 2. § 203. Apul. de dogm. Plat. 1, 5.
lucricupīdo , inis, f. (lucrum u. cupido), die Gewinnsucht, Apul. de Plat. 2, 15.
indocilitās , ātis, f. (indocilis), die Ungelehrigkeit, Apul. de dogm. Plat. 2, 4.
nātūrābilis , e = naturalis, Apul. de Plat. 2, 12 u.a.
cōnsiliārius , a, um (consilium), beratend, Rat erteilend, ... ... N.: homines, Gell. 18, 3, 5: anima, Apul. de dogm. Plat. 2, 15: fulgur u. fulmen, bei einem Vorhaben ab- ...
ratiōnābilis , e (ratio), I) mit Vernunft begabt, vernünftig, ... ... Gertz rationalis: rationabile genus mortalium, Colum.: pars animae, Apul. de dogm. Plat. 1, 9 G.: animus, virtutes, ibid. 2, 9: animal, ...
aequipollēns , entis (aeque u. polleo) = ἰσοδύναμος, gleichviel geltend, Apul. dogm. Plat. 3. p. 272, 15 H. u.ö. – Adv. aequipollenter , Schol. Lucan. 1, 645 u. 650.
religiōsitās , ātis, f. (religiosus) = ὁσιότης, die Gottesfürchtigkeit, Frömmigkeit, Religiosität, Apul. de dogm. Plat. 2, 7. Tert. apol. 25; ad nat. 2, 17 ...
in-temporālis , e, I) ohne Zeit, ewig, Apul. de dogm. Plat. 2, 20. Prud. perist. 10, 316. – II) unzeitig, cibus, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 10, 65: somnus, ...
dīiūdicātrīx , trīcis, f. (diiudico), die Entscheiderin, illa virtus, quae est spectatrix et diiudicatrix omnium rerum, Apul. de dogm. Plat. 2, 6.
particulāris , e (particula), einen Teil betreffend, Ps. Apul. de Plat. 3. p. 268 u. 271 H. Cod. Iust. 9, 6, 6. Cod. Theod. 11, 5, 4. Th. Prisc. 2. chr. 21. ...
dēclārātīvus , a, um (declaro), erklärend, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 264 H. Mart. Cap. 4. § 341.
māchināmentum , ī, n. (machinor), I) eine Maschine ... ... tolleno), Tac. – v. den Werkzeugen der Sinne, Apul. de dogm. Plat. 1, 13 extr. – II) übtr., der Kunstgriff, ...
contemplātrīx , īcis, f. (Femin. zu contemplator), die Beobachterin, medicinam eorum, quae in morbis communia sunt, contemplatricem esse contendunt, Cels. ... ... 6 D.: una (pars rhetoricae) est disciplina contemplatrix bonorum, Apul. de dogm. Plat. 2, 8.
praedicātīvus , a, um (1. praedico)), behauptend, bejahend, kategorisch, propositio, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3 in. p. 263 H.: syllogismus, Mart. Cap. 4. § 343 u. 408: in ea quaeritur, quot formae ...
conversibilis , e (converto), umdrehbar (Ggstz. inconversibilis), silva, Chalcid. Tim. 308: partitio, Augustin. de music. 5 ... ... semipedes, ibid. 5, 13, 27: propositiones, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 267 H.
sēmiperfectus , a, um (semi u. perficio), I) halbvollendet, Suet. Cal. 21. Ambros. de spir. scto 3, 14. § 18. – II) bildl., halbvollkommen, Apul. Plat. 2, 9.
indocibilitās , ātis, f. (indocibilis), die Ungelehrigkeit, Rufin. Orig. in psalm. 32. homil. 5, 1. – Apul. de dogm. Plat. 2, 4 jetzt indocilitas.
Buchempfehlung
Nach dem Vorbild von Abraham von Franckenberg und Daniel Czepko schreibt Angelus Silesius seine berühmten Epigramme, die er unter dem Titel »Cherubinischer Wandersmann« zusammenfasst und 1657 veröffentlicht. Das Unsagbare, den mystischen Weg zu Gott, in Worte zu fassen, ist das Anliegen seiner antithetisch pointierten Alexandriner Dichtung. »Ich bin so groß als Gott, er ist als ich so klein. Er kann nicht über mich, ich unter ihm nicht sein.«
242 Seiten, 11.80 Euro