suus , a, um, Pron. poss. (v. altlat ... ... Füßen stehend, originell, Cic.: suus non est, nicht bei Verstande, ICt.: vix sua erat, ... ... zuw. für eius, wie: incĭdit in eandem invidiam, quam pater suus, Nep.: Minerva dicitur ...
sas = suas, s. suus a. E. /.
sos = suos, s. suus a.G. /.
sam = suam, s. suus a. E. /.
2. sum = suum, s. suus a.E. /.
sovo , sovom , sovos s. suus /.
1. decor , ōris, m. (deceo), die Angemessenheit ... ... allg.: mobilibus decor, maturis dandus et annis, Hor.: sua cuique proposita lex, suus cuique decor est, Quint.: cuncta ad decorem imperii composita, Tac.: u. ...
2. suātim , Adv. (suus), nach seiner Weise, Gramm. Vatic. de adv. 6 (Class. auct. 5, 279, a).
nūtrīcius , a, um (nutrix), säugend, aufziehend, pflegend, ... ... 1) eig.: Pothinus, nutr. pueri, Caes.: Ganymedes eunuchus, nutricius suus, Aur. Vict.: Faustulus nutricius, Varro. – 2) übtr.: Favonius ...
līberātor , ōris, m. (libero), der Befreier, scortorum, Plaut.: patriae, Cic.: urbis, Liv.: suus, Cic.: liberator a talibus dominis, Augustin. de civ. dei 1, 32 in.: attrib., Iuppiter lib., Tac. ann. 15, ...
domesticus , a, um (domus), I) zum Hause-, zur ... ... sein) eigen, persönlich (Ggstz. publicus, forensis), parietes, Cic.: domesticus suus medicus, sein eigener Hausarzt, Augustin.: difficultas, Hausnot, Cic.: clades ...
prīmigenus , a, um (primus u. geno = gigno), ... ... , 1106. Avien. Arat. 13. Chalcid. Tim. 46: subst., primigenus suus, sein Erstgeborner, Corp. inscr. Lat. 8, 742. lin. 3 ...
adhortātor , ōris, m. (adhortor), der Aufmunterer, Mahner, Liv.: operis (zur Arbeit), Liv.: suus cuique animus adhortator aderat, Liv.
sui (Genet.), das griech. οὗ, seiner (seiner ... ... vestitus quaerit? Ter.: quidnam sibi clamor vellet, Liv. – β) bei suus als Verstärkung des Besitzbegriffes, suo sibi hunc gladio iugulo, Ter.: singula ...
pte , enclit. (synk. aus pote), bezieht das Prädikat ... ... , Cic.: suāpte manu, Cic.: suumpte amicum, Plaut. (vgl. übh. suus): meopte ingenio, Plaut.: suopte ingenio, Liv.: nostrāpte culpā, Ter.: mepte, ...
diēs , ēi, c. (doch bei Cic. als fem. ... ... , Nep., od. diem fungi, Iustin., d.i. sterben: dies suus admonet omnes, Val. Flacc. – c) der Tag des ...
ergā (vgl. ergo), Praep. m. Acc. I ... ... et benevole collegisti, Cic.: erga te animo esse amico, Ter.: amor erga te suus, Cic.: benevolentia erga alqm, Cic.: perpetuā erga populum Romanum fide, Caes.: ...
1. as-sum (ad-sum), affuī (adfuī), adesse, ... ... cornu non Poetelius solus, sed Sulpicius etiam hortator affuerat, Liv. (vgl. suus cuique animus memor ignominiae adhortator aderat, Liv.). – u. (als Feind) ...
annus , ī, m. (aus *atnos, gotisch athn ... ... enim erat annus, quo per leges ei consulem fieri liceret), annus meus, tuus, suus, Cic.; vgl. die Auslgg. zu Cic. Mil. 24. – ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... , uti numerus legionum constare videretur, Caes.: ego postulabam, ut tribus sententiis constaret suus numerus, Plin. ep.: nostrae autem cenae ut apparatus et impendii, sic temporis ...
Buchempfehlung
Demea, ein orthodox Gläubiger, der Skeptiker Philo und der Deist Cleanthes diskutieren den physiko-teleologischen Gottesbeweis, also die Frage, ob aus der Existenz von Ordnung und Zweck in der Welt auf einen intelligenten Schöpfer oder Baumeister zu schließen ist.
88 Seiten, 4.80 Euro