Plural , numerus pluralis; numerus multitudinis. – ein ... ... : ein Nomen im Pl., nomen plurale: im Pl., pluraliter (z.B. alqd ... ... Pl. haben, nur im Pl. vorkommen, ein Pluraletantum sein, plurali numero semper dicendum esse; aingulari ...
plūrēs , s. multus( unter multus).
plūriēs ( plūriēns ), Adv. (plus), Caes. b. c. 1, 79. § 1 u. sonst überall falsche Lesart, s. Nipperd. Quaestt. Caesar. p. 144. Haase zu Reisigs Vorll. A. 257. Hand Turs. 4, ...
plūrimē , Adv. (plurimus), sehr viel, quam pl., so viel als möglich, Gromat. vet. 365, 25.
... ) als gramm. t. t., im Plural stehend, des Plurals (Ggstz. singularis ... ... plūrālis, is, m., der Plural, Quint.: plūrālia, ium, n., Plurale, im Plural stehende Nomina, Quint. ...
plūrimus , a, um, s. multus.
com-plūres , neutr. complūra u. (selten) ... ... ziemlich viele, neutr. complūra, mehreres, complures Graecis institutionibus eruditi, Cic.: compluribus narrare alqd, Sall.: a compluribus videri, Liv.: multa minui, ... ... Cic. ep.: alius... alius... complures, Sall.: haec atque eiusdem generis complura, und dergleichen mehr, ...
perplūres , ium, m. (per u. plus), sehr viele, Ven. Fort. vit. S. Maur. 15 extr.
plūrālitās , ātis, f. (pluralis), die Mehrzahl, I) ... ... . lib. 1. ad Cic. top. p. 271, 14 B.: Plur., Boëth. arithm. 1, 4 u.a. – II) ... ... als gramm. t. t., der Plural (Ggstz. singularitas), Charis. 66, 7. ...
plūrāliter , Adv. (pluralis), in der Mehrzahl, I) als jurist. t. ... ... 14. – II) als gramm. t. t. = im Plural (Ggstz. singulariter, im Singular), Sen. u.a ...
plūrātīvus , a, um (plus), zum Plural gehörig, als ... ... . t., numerus, der Plural, Gell. u. Arnob. – subst., plūrātīvum, ī, n., der Plural, Gell. 20, 6 ...
plūrivocus , a, um (plus u. vox), vielsinnig, vieldeutig, Mart. Cap. 4. § 339 u. § 357.
quomplūrēs , s. com-plūres /.
quam-plūrēs , s. com-plūres.
plūrifāriam , Adv. (plus), I) an vielen Stellen, - Orten, Suet. Aug. 46; Tib. 43, 2 u. Cal. 54, 1. Gell. 2, 22, 25. Apul. met. 8, 18. Corp. inscr. ...
complūriēns (complūriēs), Adv. (complures), mehrmals, ziemlich oft, Plaut. Pers. 534. Cato origg. 4. fr. 3; oratt. 64; oratt. fr. inc. 18; vgl. Gell. 5, 21. § 15 sq.
perplūrimus , a, um (per u. plus), sehr viel, neutr. pl. subst., de alqo perplurima memoriae tradere, Rufin. Euseb. hist. eccl. 6, 7.
plūrifārius , a, um (plus), vielfältig, sermone plurifario, Sidon. epist. 6, 11, 2: plurifaria frugum mansionumque dos, Sidon. epist. 2, 14, 1.
plūrifōrmis , e (plures u. forma), vielgestaltig, vielfältig, Apul. flor. 3 in. Mart. Cap. 7. § 729.
complūrimus , s. com-plūres.
Buchempfehlung
Die tugendhafte Sara Sampson macht die Bekanntschaft des Lebemannes Mellefont, der sie entführt und sie heiraten will. Sara gerät in schwere Gewissenskonflikte und schließlich wird sie Opfer der intriganten Marwood, der Ex-Geliebten Mellefonts. Das erste deutsche bürgerliche Trauerspiel ist bereits bei seiner Uraufführung 1755 in Frankfurt an der Oder ein großer Publikumserfolg.
78 Seiten, 4.80 Euro