... 8), A) eig.: milites nostri clamorem exaudiunt, Caes.: non exaudito sono tubae, Caes.: levi in strepitu mihi ... ... .: fit strepitus adeo, ut exaudiri possit foris, Nep.: ea quae exaudio dissimulare non possum, Cic.: ... ... , Plaut. Epid. 239. – Perf. exaudit (= exaudiit), Corp. inscr. Lat. 3, 43. – ...
exaudītio , ōnis, f. (exaudio), die Erhörung, Vulg. 2. chron. 33, 19 ... ... Augustin. locut. 2. de exod. 13: eorum efficacior est ratio et exauditione dei dignior, werter, von Gott erhört zu werden, Augustin. de ...
exaudītor , ōris, m. (exaudio), der Erhörer, Vulg. Sirach 35, 19. Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 594.
exaudībilis , e (exaudio), a) passiv, v. dem, dessen Bitten erhört werden, erhörlich, Augustin. serm. 351, 4 u. soliloqu. 1, 1. – b) aktiv, v. dem, der die Bitten erhört, ...
... quae, quod auditur od. (aus der Ferne) exauditur od. auribus percipitur (was gehört wird ... ... auditu (dem Gehör empfindbar). – h. sein, audiri od. exaudiri posse: h. werden, sich h. machen, audiri oder (aus der Ferne) exaudiri (gehört werden); increpare (ein Geräusch von sich geben).
istim , Adv. (iste), von dort, ite istim, ... ... 658 (wo Fleckeisen u. Leo istinc): quod eos (sonitus) usque istim exauditos putem, Cic. ad Att. 1, 14, 4 ed. Klotz u. ...
at-tendo (ad-tendo), tendī, tentum, ere, hinspannen, ... ... vigor attetendit, Apul. met. 2, 16. – simul aurem attendo, ut quirem exaudire amplius, Acc. tr. 281. – m. Ang. wohin? ...
errufen , jmd., exaudiri ab alqo (von jmd. in der Ferne gehört werden).
verstehen , I) v. tr.: ... ... z.B. prae strepitu ac tumultu nec consilium nec imperium accipi poterat). – exaudire (deutlich hören, z.B. neque decretum consulis prae strepitu et clamore exaudiri poterat). – 2) mit dem Verstand: intellegere (einsehen; dah. ...
erschallen , sonare (ertönen). – audiri (gehört werden). – exaudiri (deutlich gehört werden). – canere (melodisch ertönen, spielen, von musikalischen Instrumenten). – von etw. e., consonare, resonare, personare alqā re: das Gerücht erschallt, fama ...
articulātim , Adv. (articulatus), I) eig., gliederweise, ... ... fr. – II) übtr., artikuliert, gehörig gegliedert, verba plane exaudiri discernique articulatim, Lucr.: articulatim distincteque dici, Punkt für Punkt und eingehend, ...
hinschallen , an einen Ort, in alqo loco audiri od. (deutlich) exaudiri (wo gehört werden).
heraussaugen , s. aussaugen no. I. – herausschaffen ... ... (z.B. cadaverum et ruderum). – herausschallen , audiri od. exaudiri ex etc. (gehört werden). – herausscharren , eruere. – ...
herüberschaffen , transportare. – herüberschallen , von einem Orte, audiri od. exaudiri ex etc. – herüberschicken , transmittere.
... . auch = erhören, z.B. quae dirae brevi ab omnibus dis exauditae). – inaudire (heimlich, unter der Hand etwas hören). – auscultare ... ... vox parum fortis excĭdit ei). – sich hören lassen , audiri. exaudiri (übh. gehört werden, exand. von fern, ...
vōx , vōcis, f. (altind. vak, Stimme, Sprache ... ... est opus (ich muß rufen): Nausistrata exi, Ter.: nulla v. quiritantium exaudiri poterat, kein Hilferuf, Liv. – von der Stimme des Singenden, ...
Ohr , am tierischen Körper: auris. – auricula (der äußere ... ... dringt etw. zu meinen Ohren, audio alqd (übh. ich höre es); exaudio alqd (ich vernehme es genau od. aus der Ferne); aures meae ...
tuba , ae, f. (verwandt mit tubus), I) ... ... signum dandum, Caes.: e muro ex composito tubā datum signum erat, Liv.: non exaudito tubae sono, Caes.: simulac tubarum est auditus cantus, Liv. – außerhalb ...
dort , istic (in Briefen, von dem Orte, wohin der ... ... dahin); usque istinc od. istim (bis von dort, z.B. exaudiri). – dorthinwärts , illor. sum; istorsum. – dortig , ...
ūsque , Adv. (vgl. ūspiam), auf jedem Punkte, ... ... adusque. – b) mit Ortsadverbien: quod eos usque istim (= istinc) exauditos putem, Cic. – usque quaque, in einem fort, überall, allenthalben, ...
Buchempfehlung
Im Jahre 1758 kämpft die Nonne Marguerite Delamarre in einem aufsehenerregenden Prozeß um die Aufhebung ihres Gelübdes. Diderot und sein Freund Friedrich Melchior Grimm sind von dem Vorgang fasziniert und fingieren einen Brief der vermeintlich geflohenen Nonne an ihren gemeinsamen Freund, den Marquis de Croismare, in dem sie ihn um Hilfe bittet. Aus dem makaberen Scherz entsteht 1760 Diderots Roman "La religieuse", den er zu Lebzeiten allerdings nicht veröffentlicht. Erst nach einer 1792 anonym erschienenen Übersetzung ins Deutsche erscheint 1796 der Text im französischen Original, zwölf Jahre nach Diderots Tod. Die zeitgenössische Rezeption war erwartungsgemäß turbulent. Noch in Meyers Konversations-Lexikon von 1906 wird der "Naturalismus" des Romans als "empörend" empfunden. Die Aufführung der weitgehend werkgetreuen Verfilmung von 1966 wurde zunächst verboten.
106 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro