... .: hanc variae gentes Idaeam vocitant matrem, Lucr.: nostri quidem omnes reges vocitaverunt, qui etc., Cic.: qui vivam eum tyrannum vocitarant, Nep.: igneus vertex, quem patrio vocitamus nomine fulmen, Lucr.: Icelum ... ... Varro fr.: Lipara antea Milogonis vel Meligunis vocitata, Plin.: proditor Servius Romanus vocitatus (est), Liv.: ao eo ( ...
vocīvus , a, um, s. vacīvus /.
vocitus , a, um, s. voco a.E. /.
vōcifico , āre (vox u. facio) = vociferor, sich hören lassen, v. den Bienen, Varro r.r. 3, 16, 8: auch mit dem Acc., bekanntmachen, anzeigen, Gell. 9, 3, 1.
arvocito , āre, archaist. = advocito, herbeirufen, Paul. ex Fest. 27, 8.
vōcifero , āre, s. vōciferor a.E. /.
advocito , s. arvocito.
... mit folg. allg. Acc., talia vociferans, Verg.: cum haec omnes vociferarentur, Liv.: aliis incendiarium vociferantibus, Tac.: u. mit folg. ... ... – / aktive Nbf. vocifero, Gloss. II, 354, 53: vociferat, Gloss. II, 211, 14: vociferant, Varro r.r. ...
convōcium , ī, n. (con u. vox), der Zusammenklang mehrerer Stimmen, als Erklärung v. convicium b. Ulp. dig. 47, 10, 15. § 4. Paul. ex Fest. 41, 20.
vōciferātio , ōnis, f. (vociferor), das Geschrei, Gekreisch, die laute Klage, Cic. u.a.: muliebris, Cornif. rhet.
vocima pira , Name einer Birnensorte, Plin. 15, 56.
vōciferātus , Abl. ū, m. (vociferor), das Geschrei, cum vociferatu, Plin. 10, 164.
vōciferātor , ōris, m. (vociferor), der Schreier, Rufer, Tert. adv. Marc. 4, 11.
φοιτάω , ion. φοιτέω , Her ., φοίτεσκον Asius bei Ath . XII, 526 e, l. d ., φοιτήτην = ἐφοιτάτην Il . 12, 266, – hin- und ... ... φοιτᾶν so gebraucht Ar. Nub . 906. 928; ὅποι ἐφοιτῶμεν , wo wir in die ...
φοίνιξ , ῑκος, ὁ (s. nom. pr .), ... ... die männliche und die weibliche Palme, ὁ φοίνιξ ἔρσην u. ἡ φοίνιξ βαλανηφόρος , Her . 1, 193; ... ... 192, Ath . 637 b , auch φοινίκιον . – 4) der ägyptische Wundervogel Phönix, Hes ...
φοιτάς , άδος, ἡ , bes. fem . zu ... ... 1) die Herumirrende, Herumschweifende; κἀναστήσεις φοιτάδα δεινὴν νόσον Soph. Trach . 976; ἐμπορίη ... ... bei Eur . auch masc . u. neutr ., = φοιταλέος , z. B. φοιτάσι πτεροῖς Phoen . 1031; vgl. ...
φοῖτος , ὁ , das öftere, wiederholte Gehen, Kommen, das Herumirren, Herumschweifen, Umherschwärmen. – Uebertr., Wahnsinn, Raserei, Wuth, Aesch . σὺν φοίτῳ φρενῶν Spt . 643; auch bacchischer Wahnsinn, Schol. Ap. Rh ...
φοινός , blutig, blutroth, αἵματι , von Blut geröthet, Il . 16, 159; mörderisch, H. h. Ap . 362; tödtlich, Nic. Al . 187, nach Schol ., Schneider erkl. es aber für ein subst . = φόνος ...
Buchempfehlung
»Zwar der Weise wählt nicht sein Geschicke; Doch er wendet Elend selbst zum Glücke. Fällt der Himmel, er kann Weise decken, Aber nicht schrecken.« Aus »Die Tugend« von Albrecht von Haller
130 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro