... conflagrare, s. flagro, cōn-flagro: invidiam parĕre, Cic.: invidiam contrahere (v. einem Umstand), Cornif. ... ... rhet. u. Curt.: invidiam serere in alqm, Tac.: invidiam in alqm commovere, concitare, excitare, Cic.: possessionis invidiam pecuniā commutare, Cic.: invidiam quaerere in alqm, Cic ...
Ovidius , iī, m., röm. Rittergeschlecht in Sulmo, aus ... ... . Mart. 7, 44 sq. u.a. – Dav. Ovidiānus , a, um, ovidianisch, des Ovid, Ovidianum illud: ›inepta loci‹ (s. ...
dīvidia , ae, f. (stammverwandt mit divido), das ... ... , 15 u. Gloss. ›dividia, διχόνοια‹. – b) im Herzen (wie μέριμνα) = ... ... Verdruß, Kummer, Sorge, Unruhe, Acc. tr. 152: dividiae mentis, Fulg. serm. ant. 34. p. 121, 6 ...
aviditās , ātis, f. (avidus), ... ... Geldgier, inhaeret (amori) aviditas, desidia, iniuria, Plaut.: huius mendicitas aviditati coniuncta in fortunas nostras ... ... . ieiuna, Heißhunger, Plin.: aviditatem excitare, incitare, facere, Plin.: aviditatem inhibere, Plin. – c) ...
ūviditās , ātis, f. (uvidus), die Feuchtigkeit, oris, Cael. Aur. de sign. diaet. pass. 68 Rose.
aviditer , Adv. (avidus), begierig, Apul. met. 4, 7. Arnob. 5, 1. Vgl. Placid. gloss. V, 7, 19.
invidiōsē , Adv. (invidiosus), I) neidisch, mißgünstig, gehässig, bitter, ... ... sich bitter beschweren über etw., Suet.: invidiosius in alqo conspici, Iustin.: neque quisquam expulsus (est) invidiosius, keine Vertreibung hat mehr Unwillen erregt, Vell. – II ...
līvidinus , a, um (lividus), blau schillernd, vibices, Apul. met. 9, 12.
Ovidiānus , s. Ovidius.
invidiōsus , a, um (invidia), I) voll ... ... debet, Cic. Cael. 21. – invidiosum est, invidiosum (esse) puto m. folg. Infin ... ... extenuando, sed laudando et efferendo invidiosiora faciunt, Cic.: quo mors foret invidiosior, Ov.
suāvidicus , a, um (suave u. dico), angenehm-, lieblich redend, angenehm, lieblich, versus, Lucr. 4, 178.
graviditās , ātis, f. (gravidus), die Schwangerschaft, Plur. bei Cic. de nat. deor. 2, 119.
saevidicus , a, um (saevus u. dico), hart-, zornig geredet, saevidicis dictis, Ter. Phorm. 213.
dīvidiculum , ī, n. (divido), gew. im Plur. dividicula, eine Art Gebäude (castella, Wasserschlösser) in Rom, in denen das Wasser gesammelt wurde, um in die verschiedenen Gegenden der Stadt verteilt zu werden, Paul. ex Fest. 70 ...
Nāso , ōnis, m. (nasus, eig. großnäsig), ein röm. Beiname, zB. der Ovidii, s. Ovidius.
prō-video , vīdī, vīsum, ēre, vor sich-, ... ... quod ego, priusquam loqui coepisti, sensi atque providi, Cic.: plus animo providere et praesentire videbatur, Caes ... ... treffen, Vorsichtsmaßregeln treffen, vorsichtig sein od. handeln, nisi providisses, tibi ipsi pereundum fuisset, Cic.: actum de te ...
... obtr. domestica, Cic.: m. subj. Genet., malevolorum obtrectationes et invidiae, Vatin. in Cic. ep.: eorum malevolentissimae obtrectationes (Eifersüchteleien), ... ... ., laudis, Caes.: gloriae alienae, Liv.: m. Praepp., obtrectätio atque invidia adversus crescentem in dies gloriam alcis, Liv. 28, 40 ...
... 3: Compar., aliquantum ad rem est avidior, ganz erpicht auf Vermehrung seines Vermögens, Ter. eun. 131 ... ... heres, Hor.: ingenium, Plaut. u. Sall.: mores, Plaut.: gens avidissima, Curt.: divitias conduplicant avidi, Lucr.: grati animi, non appetentis, non ...
... ), sed eas, quas vosmet ipsi meministis atque vidistis, Cic.: Romanorum audivere, non sensere arma, Iustin.: u. so ... ... Hörensagen, das Gerücht, quin ego, cum peribat, vidi, non ex audito arguo, Plaut.: nihil habeo praeter auditum, ... ... non audivisse (habe es nicht gehört), sed vidisse dicit, Cic.: audivi (ich habe es gehört) ...
video , vīdī, vīsum, ēre ( altindisch véda, ich ... ... teilhaftig werden, quam miseriam vidi! Ter.: suo toto consulatu somnum non vidisse, Cic.: nimis sero ... ... ., quem virum P. Crassum vidimus! Cic. de sen. 61: cum invidiosum se propter nimias opes ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro