achōr , ōris, m. u. achōra , ae, f. (ἀχώρ), der Schorf, Grind am Kopfe der Kinder, Spät.
aconē , od. -a , f. (ἀκόνη), der Wetzstein, Plin. 27, 10. Serv. Verg. georg. 2, 152.
... , gehen, Komik., Cic. u.a.: obviam, Plaut. – b) v. Lebl.: ... ... erscheinen, ad hastam, Nep. u. Liv.: u. so ad illud scelus ... ... hierzu kommt noch, daß usw., Cic. u.a. (u. zwar ist accedit, quod = hierzu kommt ...
... Tönen, Worten, Geschrei usw., auch Regen), Cic. u.a.: u. bl. aures, Plaut. Stich. 88 ... ... . εἴ τι γένοιτο περὶ αυτον), Cic., Vell. u.a. Vgl. Muncker zu Hyg. ... ... usw.) gehen sollte u. dgl., Cic. u.a. – 3) ausfallen ...
... od. Verzicht leisten, α) eine Sache: vitam, Cic.: salutem pro alqo, Cic.: rem ... ... , Scaurum, Cic. ad Q. fr. 3, 8, 3: u. insbes., eine Gattin ... ... aliquid dicendo extenuare atque abicere, schmälern u. abschwächen, Cic. – u. der Gesinnung nach sich ...
acidus , a, um, Adj. m. Compar. ... ... (aceo), scharf, I) eig.: a) sauer im Geschmack u. Geruch (Ggstz. dulcis), sapor, lac, Plin.: inula, ... ... acidior, Petr. – II) übtr.: a) widerlich, lästig, unangenehm für das innere ...
... bes. Abellana nux u. subst. bl. Abellana, ae, f., die Haselnuß ... ... der Haselnußbaum, Scriptt. r.r., Plin. u.a.: nucleus, Plin. u. Isid. – Plur. subst ... ... die Einw. von Abella, die Abellaner, Iustin. u.a.
Acilla u. Acylla u. Acholla (in Hdschrn. u. früheren Ausgg. auch Achilla), ae, f. (bei Strabo ... ... p. 133. – Dav. Acillitānus u. Achollitānus , a, um, acillitanisch, achollitanisch, oppidum ...
acinus , ī, m. u. acinum , ī, ... ... acinus uvae duracinae od. passae, Aug. bei Suet. u. Plin.: u. acini vinaceus, Cic.: nuclei acinorum, Plin.: ... ... comestis, Varr. fr. – / Nbf. acina, ae, f., Catull. 27, 4 bei ...
Acesta , ae, f. (Ἀκέστη ... ... . vgl.) gen., j. Castel a Mare di Golfo, Verg. Aen. 5, 718: Troiana A., Sil. 14, 220. – Dav. a) Acestaeī , ōrum, m., die Einw. ...
acacia , ae, f. (ἀκακία), I) die Akazie, ... ... od. gummi, Cels. – II) meton., der Akaziensaft u. der Akaziengummi, Cels. u.A.
Abeōna , ae, f. (abeo) u. Adeōna , ae, f. (adeo, īre), die Beschützerinnen der ersten Laufversuche der Kinder aus den Armen des einen in die Arme des anderen (so daß Abeona = Beschützerin des Ablaufs aus ...
ab-avus (abavos, Corp. inscr. Lat. ... ... m. = avi avus, der Ururgroßvater, Plaut., Cic. u.a. – Zuw. in allgem. Bed. Ahne, Ahnherr, Cic. u.a. – Vgl. Hauler in Wölfflins Archiv 2, 290.
acēsco , acuī, ere (aceo), sauer werden, Hor., Plin. u.a.: vinum acescere solet, Col. 12, 26, 1. – / acisco geschr., Gargil. de pom. 5. Virg. gramm. p. 139, 9 H. ...
ācrēdo , dinis, f. (acer), die Schärfe, der scharfe Geschmack, Pallad. 2, ... ... Plin. Val. 1, 25. Cass. Fel. 48. p. 124, 6 u.ö.
ab-ōsus , a, um (ab u. odi) verhaßt, Commod. instr. 2, 30, 7 (codd. abusum).
ābaeto , ere, (a u. baeto), weggehen, Plaut. truc. 96. Vgl. abito.
... debeamus figuram, was wir unter F. verstehen müssen, Quint.: u. so Urbis appellatio, ... ... m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: a maioribus memoriā sic accepisse, Cato fr.: accepisse u. a patribus accepisse, u. a maioribus sic accepisse m. folg ...
acerbus , a, um, Adj. m. Compar. ... ... – II) übtr. auf das innere Gefühl, a) v. Pers., rauh, streng, ... ... Sauertöpfe, Cic. – b) v. Lebl., u. zwar: α) von dem, was mit Strenge geübt, eingefordert ...
... . – b) übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen ... ... , zur Strafe usw. fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in vincula, Cic ...
Buchempfehlung
Das bahnbrechende Stück für das naturalistische Drama soll den Zuschauer »in ein Stück Leben wie durch ein Fenster« blicken lassen. Arno Holz, der »die Familie Selicke« 1889 gemeinsam mit seinem Freund Johannes Schlaf geschrieben hat, beschreibt konsequent naturalistisch, durchgehend im Dialekt der Nordberliner Arbeiterviertel, der Holz aus eigener Erfahrung sehr vertraut ist, einen Weihnachtsabend der 1890er Jahre im kleinbürgerlich-proletarischen Milieu.
58 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro