exitium , iī, n. (exeo; urspr. = der Ausgang, s. ... ... Verderben, Hor. u. Plin. – / Genet. Plur., exitiûm, Enn. fr. scen. 66.
latebra , ae, f. (lateo), I) das Verstecktsein ... ... , die die Toga tragen, verborgen sein (bleiben) können, Cic.: latebra imminens exitium differebat, Tac.: defectus solis latebraeque lunae, Mondfinsternis, Lucr. – II) ...
sānitās , ātis, f. (sanus), die Gesundheit, ... ... . 12, 10, 15. Augustin. de civ. dei 19, 4, 2: exitium vel sanitas, Chalcid. Tim. 185 extr.), Cic. u.a.: ossis ...
auxilium , ī, n. (augeo), der Zuwachs, um etw. ... ... Unterstützung, v. Pers. auch der Helfer (Ggstz. exitium, Plaut. rud. prol. 68), summum aux. omnium gentium (v. ...
furiālis , e, I) v. furia no. I: a ... ... bacchantisch begeistert, Ov.: vox, Cic.: dah. gräßlich, schrecklich, exitium, Val. Flacc. – furiāle, adv., Stat. Theb. 6, 429. ...
in-hortor , ātus sum, ārī, auf jmd. hetzen, canes alci, Apul. met. 8, 17. – Partiz. passiv, canes in eorum exitium inhortati, Apul. met. 9, 36.
lūctuōsus , a, um (luctus), voller Trauer, -Traurigkeit, ... ... , dies rei publicae luctuosus, Cic.: luctuosissimum bellum, Cic.: crudelissimum et luctuosissimum exitium patriae comparare, Cic.: luctuosum est tradi alteri, luctuosius inimico, Cic. – ...
palinōdia , ae, f. (παλινῳδ ... ... des Gesangs, I) eig., ein wiederholter Gesang, palinodiam in exitium concinere nostrum, das alte Lied anstimmen, uns zu verderben, Amm. 18 ...
exitiōsus , a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (exitium), verderbenvoll, unheilvoll, verderbend, ein tragisches Ende herbeiführend, coniuratio, Cic.: exitiosum esse rei publicae, Cic.: in publicum (für den Staat) exitiosi, Tac. – ...
exitiālis , e (exitium), zum Untergange führend, ein tragisches Ende herbeiführend, verderblich, unheilvoll, bellum civibus ex., Cic.: exitus, Cic.: donum Minervae, Verg.: litterae, Liv.: criminosum et exitiale haberi, Suet.: exitiali hausto spiritu, Vell.
exitiābilis , e (exitium), zum Untergange führend, Unheil stiftend, ein tragisches Ende herbeiführend, verderblich, unheilvoll, scelus, Verg.: telum, Ov.: morbus, Tac.: prodigiorum eventus, Liv.: bellum, Cic.: tyrannus, Liv.: homines, Unheilstifter, Vell. ...
1. at , arch. ast , Coni. = ἀτάρ ... ... ei so wollt ich, daß dich usw., Plaut.: at tibi di dignum factis exitium duint! Ter.: at vobis male sit, malae tenebrae Orci, quae etc., ...
ruo , ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere ... ... Liv.: mutuis inter se odiis in bellum, Iustin.: r. in servitium, in exitium, Tac.: in sua fata, Ov.: omnia fatis in peius ruere, Verg.: ...
nota , ae, f. (noto), Kennzeichen, Zeichen, Merkmal, ... ... notae ac vestigia scelerum, Cic.: notae argumentorum, Cic.: mihi quoque impendēre idem exitium certis quibusdam notis augurabar, Plin. ep.: ut cuiusque generis dicendi nota quaeratur ...
voco , āvī, ātum, āre (altind. vakti, vívakti, ... ... ac periculum, Cic.: in suspicionem, Cic.: in odium aut invidiam, Cic.: ad exitium, in das Verderben stürzen, Cic.: in crimen, beschuldigen, Cic. ...
mitto , mīsī, missum, ere, gehen-, laufen lassen, ... ... mentem, eingeben, Verg.: funera Teucris, bereiten, Verg.: u. so exitium apibus, Verg. B) insbes.: 1) Jmdm. eine Schrift ...
agito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), ... ... m. in u. Akk., in furias agitantur equae, Ov.: in exitium urbis agitata gens, Flor. 2) wie ein Wild auf ...
mereo , uī, itum, ēre, u. mereor , itus ... ... poenam, Ov. u. Sen.: poenas, Ov.: fustuarium, Liv.: supplicium, exitium, necem, Ov.: Romanum bellum, Liv. epit.: nihil, Cic. u. ...
alter , tera, terum, Genet. alterīus (im Verse auch ... ... vgl. Ochsner Cic. ecl. p. 90 u. 458), qui alteri exitium parat, eum scire oportet etc., Enn. fr.: qui alterum incusat probri, ...
2. furor , ōris, m. (furo), die Raserei ... ... Begeisterung, sine quodam adflatu quasi furoris, Cic.: feminae in furorem turbatae adesse exitium canebant, Tac.: negat sine furore Democritus poëtam magnum esse posse, Cic.: cuius ...
Buchempfehlung
Während seine Prosa längst eigenständig ist, findet C.F. Meyers lyrisches Werk erst mit dieser späten Ausgabe zu seinem eigentümlichen Stil, der den deutschen Symbolismus einleitet.
200 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro