mentum , ī, n. (zu Wurzel *men, ... ... , Cic. u.a.: mentum caprarum, Plin.: tragelaphi habent menta promissis hirta barbis, Solin. – ... ... incana menta regis Romani, Verg. – übtr., in der Baukunst, mentum coronae, das Kinn des Kranzleistens ...
mōns , montis, m. (Wz. *men, zu mentum, emineo, promineo), der Berg, das Gebirge, I) eig. u. meton.: A) eig.: dorsum montis, Curt.: vertex montis, Curt.: mons ...
mento , ōnis, m. (mentum), der Langkinnige, das Langkinn, Arnob. 3, 14.
dē-pōno , posuī, positum, ere, ab-, herab-, niederstellen ... ... im allg.: 1) eig.: caput, Plaut.: caput terrae, Ov.: mentum in gremio alcis, Cic.: inter genua sua caput, Apul.: latus sub lauru ...
mentīgo , inis, f. (mentum), ein Ausschlag, viell. die Räude der Lämmer, Colum. 7, 5, 21.
docimen ,- mentum , s. documen, -mentum.
subnīxus (subnīsus), a, um (sub u. nitor), I) unter etwas gestützt, a) eig.: mentum mitrā crinemque subnixus, unterbunden, Verg. Aen. 4, 217 (Ribbeck ...
1. attrītus (adtrītus), a, um, PAdi. m. ... ... im allg.: ansa, Verg.: toga, Mart.: Compar., ut rictum eius ac mentum paulo sit attritius, Cic. Verr. 4, 94. – B) insbes., ...
mentagra , ae, f. (vox hybr. v. mentum u. ἄγρα, nach podagra gebildet), eig. Kinnkrankheit; dah. = lichen, der Ansprung, die Flechte, eine Art Ausschlag am Kinne, Gesichte usw., ...
agmentum , s. āmentum.
fulmentum , ī, n. (urspr. fulcimentum, von fulcio u. Suffix mentum), I) die Stütze, Vitr. 5, 1, 9. Cels. 2, 15 D. Solin. 20, 7. Amm. 23, 4, 5. Anthol ...
calciāmen , - mentārius , - mentum , s. calceāmen etc.
suppressus , a, um, PAdi. (v. supprimo), I) ... ... , sic etiam oratione, Cic. orat. 85. – II) kurz, mentum, Varro r.r. 2, 9, 3.
splēniātus , a, um (splenium), bepflastert, mentum, Mart. 10, 22, 1.
fīgo , fīxī, fīxum, ere (verwandt mit griech. θήγω ... ... anschlagen, anschmieden, 1) eig.: a) übh.: arma, Verg.: mentum ad guttura, Verg.: corpus in crucem, Iustin.: alqm in cruce, Cic.: ...
af-fīgo (ad-fīgo), fīxī, fīxum, ere, anheften, ... ... α) Lebl.: Ithaca illa in asperrimis saxis tamquam nidulus affixa, Cic. – mentum pectori, wie angeschmiedet an die Brust halten, Quint.: flammam lateri, ...
ex-sero (exero), seruī, sertum, ere, herausfügen, - ... ... ad osculum caput, Petron.: brachium, Quint.: manum, Fronto: manum subter togam ad mentum, Liv.: digitum exsere, peccas, streck auch nur den F. aus (= ...
dē-primo , pressī, pressum, ere (de u. premo), ... ... Asin. Poll. in Cic. ep.: altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, Cic.: depresso aratro (sc. in terram), Verg.: depressus ...
sub-levo , āvī, ātum, āre, I) in die ... ... murum ascendit, Caes.: regem umeris, tragen, Plin.: retia furcis, Plin.: mentum sinistrā, halten, Cornif. rhet.: testa assiduo saltu sublevatur, wird auf ...
in-tōnsus , a, um (in u. tondeo), ... ... u. Ps. Verg. Cir.: caput, Ov., Sen. u. Quint.: mentum semper intonsum est, Curt. – v. Tieren, oves, ungeschorene, ...
Buchempfehlung
Im Alter von 13 Jahren begann Annette von Droste-Hülshoff die Arbeit an dieser zarten, sinnlichen Novelle. Mit 28 legt sie sie zur Seite und lässt die Geschichte um Krankheit, Versehrung und Sterblichkeit unvollendet.
48 Seiten, 4.80 Euro