īnsipidus , a, um (in u. sapidus), unschmackhaft, sapor, Firm. math. 2, 12: ultra betam incoctam ... ... , non intellecto Christo, quid tam insipidum et fatuum invenies? Augustin. in euang. Ioann. 2. tract. 9. § 3.
dīversitās , ātis, f. (diversus), I) die Verschiedenheit ... ... diversitates, Lampr. Comm. 14, 5: div. linguarum, Augustin. tract. in Ioann. c. 1. tract. 6. no. 10: tot diversitatibus pluviae cadunt, ...
praecursor , ōris, m. (praecurro), der Vorläufer, ... ... et praecursor Christi, Augustin. serm. 287, 1: altissimi, Augustin. tract. in Ioann. 4. § 6 u. 8: praecursor et praeparator viae domini, ...
habitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu habitator), die ... ... (b) ed. Paris.: anima, id est habitatrix corporis, Augustin. in euang. Ioann. 1. tract. 8, 2. – mit in u. Abl., ...
aerumnōsus , a, um, Adj. m. Compar. u. ... ... libelle! Auson.: iacturae, Amm.: vita aerumnosa, Jammertal, Augustin. in euang. Ioann. tract. 124, 5: nihil est aerumnosius sapiente, Sen.: aerumnosissima mulier Terentia ...
praecursio , ōnis, f. (praecurro), das Vorherlaufen, Vorherkommen, I) im allg.: sine praecursione visorum, ehe die Erscheinungen vorausgegangen ... ... C) die Vorläuferschaft Johannis des Täufers, Augustin. tract. in Ioann. 4. § 6.
... der Schwimmteich, Schwimmplatz, Sidon. epist. 2, 2, 8. Itala Ioann. 5, 4. Vulg. Ioann. 9, 7. Cassian. coll. 13, 16: Nbf. natātōria, ōrum, n. (sc. loca), Vulg. Ioann. 9, 11.
Hierosolyma (Ierosolyma), ōrum, n. (Ἱεροσ ... ... ;ίτης), ein Bewohner von Jerusalem, Hieron. in Ioann. Hierosol. no. 19: Plur., Interpr. Iren. 3, 21, ...
interiectio , ōnis, f. (intericio), I) das Dazwischenwerfen ... ... Prisc. 15, 40. Prisc. de accent. § 48. Augustin. in euang. Ioann. tract. 51, 2 u. doctr. Chr. 2, 11, 16 ...
in-concessus , a, um (in u. concedo), ... ... 2, 2: maleficia, Apul. apol. 25: divinitas, Augustin. in euang. Ioann. 79, 2: Nilus inconcessus (schrankenlos) erumpit, Sen. nat. qu ...
procellōsus , a, um (procella), stürmisch, I) ... ... . dei 5, 22 extr.: übtr., vita procellosissima, Augustin. tract. in Ioann. euang. 124, 7: u. so iam enim tunc non erit ...
satellitium (satellicium), iī, n. (satelles), die Bedeckung ... ... Augustin. in psalm. 82, 8; epist. 118, 1; in evang. Ioann. tract. 41, 12. – c) die Helfershelferschaft, Augustin ...
āvocāmentum , ī, n. (avoco no. I, B, 2, ... ... dei 18, 8. Arnob. 5, 14: avocamenta animae nostrae, Augustin. in Ioann. c. 1. tract. 7. § 2: animi, Cael. Aur. ...
cōnflīctātio , ōnis, f. (conflicto), I) das Zusammenschlagen ... ... b) mit Worten, der Kampf, Hader, Augustin. in euang. Ioann. tract. 36, 6: conflictationes hominum, Vulg. 1. Timoth. 6, ...
perscrūtātor , ōris, m. (perscrutor), der Durchstöberer, Durchsucher ... ... Galat. 2 in. Augustin. c. Faust. 3, 3 u. in Ioann. tract. 44, 3: sedulus, Cassiod. var. 2, 15, 4. ...
lithostrōtus , a, um (λιθόστρωτος), mit Steinen gepflastert od. ausgelegt, ... ... 6. – u. locus, qui dicitur Lithostrotos, Hebraice autem Gabbatha, Vulg. Ioann. 19, 13.
ΚΊΚΩ , in Bewegung setzen, werfen, nimmt Buttm. zu Schol. ... ... . κί. ξατο neben εὗρεν auch durch ἤνεγκεν erkl., u. κίξαντες, ἐλϑόντες, πορευϑέντες . S. ἀποκίκω .
ξαίνω (ΞΑΏ, ξέω) , kratzen, kämmen , ... ... ; auch vom Anschlagen des Meeres an das Gestade, die Küsten peitschen (vgl. ἁλίξαντος) ; Antp. Sid . 104 (VII, 464) sagt sogar ξαίνουσα ...
συμ-μύω , intrans., sich zuschließen; σὺν δ' ἕλκεα πάντα μέμυκεν , Il . 24, 420; ἄνω κεχηνὼς ἢ κάτω συμμεμυκώς , ... ... ἵνα συμμύσαντες πειϑαρχῶσιν , Pol . 31, 8, 8, Em. für συμμίξαντες.
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro