fātum , ī, n. (for, fari), der ... ... in.: fuit hoc sive meum sive rei publicae fatum, ut etc., Cic. Balb. 58: si fata ... ... Piso), Cic. Sest. 93. – Nbf. fatus, s. fātusno. II.
fātus , ūs, m. (for), I) das ... ... epist. 9, 13, 5. v. 104: Plur., Apollinis fatus, Mart. Cap. 1. § 23: promite secretos fatus, Prud. apoth. 594. – II) = fatum, das Schicksal, Petron. 42 ...
fatuē , Adv. (fatuus), albern, ungereimt, Tert. adv. Herm. 10 in.; de pat. 6 u.a. Eccl. – / Quint. 6, 4, 8 sehr zweifelhaft, s. Halm z. St.
2. Fātua , s. 2. Fātuus
1. fatua , ae, f., s. 1. fatuus
... , a) v. Pers.: puer fatuus, Cic.: monitor non fatuus, Cic.: qui futuri sunt posthac stulti, stolidi, fatui, Plaut.: fatuus est, insulsus, tardus, Ter.: fatuus et amens es, Cic. ... ... 9, 8. – β) fatuus, ī, m. u. fatua, ae, f., der ...
2. Fātuus , ī, m. (for), der ... ... 47 codd. (Vulg. Fatuelus, nach Otfr. Müller viell. Fatuolus). – Von beiden stammten Fatui u. Fatuae, weissagende Feldgötter, Mart. Cap. 2. ...
2. fātuor , ārī (2. Fātuus), begeistert sein, Iustin. 43, 1, 8. Serv. Verg. Aen. 3, 443.
1. fatuor , ārī, (1. fatuus) albern-, einfältig schwatzen, tu desine fatuari, Sen. apoc. 7, 1.
īn-fatuo , āvī, ātum, āre (in u. ... ... . b. Afr. 16, 1: infatuatur amoribus mulierum, Hieron. epist. 125, 1: v. abstr. Subjj., pro sua quemque portione adulatio infatuat, Sen. ep. 59, 13: m. abstr. Objj ...
effātum (ecfātum), ī, n. (effatus, Partic. v. effor), I) der Ausspruch = die Prophezeiung, fatidicorum et vatum, Cic. de legg. 2, 20 (ecfata): augurum, Weihungsformel, Varro. – II) ...
2. affātus , ūs, m. (affor), das Anreden, die Anrede, Ansprache (poet.), Verg. u.a. – Abl. Plur. affatibus, Augustin. ep. 259, 5. Greg. Tur. hist. Franc, 1, ...
effātus , ūs, m. (effor), das Reden, der Ausspruch, Tert. de anim. 6.
1. affātus , a, um, s. af-for.
fatuitās , ātis, f. (fatuus) = μωρία (Gloss.), die Albernheit, Einfalt, Cic. de inv. 2, 99. Apul. de dogm. Plat. 2, 4. Firm. math. 8, 19, 2. Vulg. prov. 16, 22 ...
profātus , Abl. ū, m. (profor), das Aussprechen, vocis, Sen. u.a.
profātum , ī, n., s. pro-for.
Fātuēlus , s. 2. Fātuus.
Fātuclus , s. 2. Fātuus.
praefātus , Abl. ū, m. (praefor), das Vorhersagen, Symm. epist. 10, 22.
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro