Apostel apostŏlus (Eccl.). – Apostelgeschichte , acta apostolorum (Eccl.) – apostolisch , apostolicus (zu einem Apostel gehörig, Eccl.). – *ab apostolo traditus (von einem Apostel gelehrt, überliefert). – Adv. *apostolorum more.
impostor , ōris, m. (= impositor, v. impono), der Betrüger, Ulp. dig. 21, 1, 4. § 2. Hieron. epist. 38, 5 u. 54, 5.
repostor , ōris, m. (repono), der Wiederhersteller, templorum, Ov. fast. 2, 63.
apostola , ae, f. (apostolus), die Apostelin, Augustin. serm. 132, 1.
apostolus , ī, m. (ἀπόστολος, abgesandt), I) der Bericht an einen höhern Richter, rein lat. dimissoriae litterae, ICt. – II) der Apostel, Hieron. ep. ...
apostolicē , Adv. (apostolicus), apostolisch, Avell. p. 599, 11. Fulg. Rusp. ad Thras. 1, 11.
apostolicus , a, um (ἀποστολικός), apostolisch, Tert. orat. 15 u. spät. ICt. – subst., apostolicī, ōrum, m., die Schüler u. Freunde der Apostel, ...
apostolātus , ūs, m. (apostolus), das Apostelamt, Tert. adv. Marc. 1, 20 u.a. Eccl.
coapostolus , ī, m., der Mitapostel, Iren. 3, 12, 5 u.a. Eccl.
repostōrium , s. repositōriumno. I.
Posto fassen , locum capere; consistere (stehen bleiben, Halt machen). – wo P. fassen, capere mit Akk. des Orts (z.B. montem); in alqo loco consistere; in alqo loco considĕre; alqm locum praesidiis occupare od. tenere ( ...
pseudapostolus u. pseudoapostolus , ī, m. (ψευδαπόστολος), der unechte Apostel, Eccl.
pseudoapostolus , s. pseudapostolus.
πόστος , der, die, das wievielte? πόστον δὴ ἔτος ἐστίν, ὅτε ξείνισσας ἐκεῖνον , Od . 24, 288; κατανόησον, πόστῳ αὐτῶν μέρει πάντες μαχεσάμενοι νενικήκαμεν , Xen. Cyr . 4, 1, 16, d. i. mit einem wie kleinen ...
ὁποστος-οῦν , der wievielte auch immer, quotuscunque, Dem . 18, 310.
ē-laqueo , (āvī), ātum, āre, aus den ... ... übtr.: alqm a vinculo angoris, Sidon. epist. 8, 9, 2: apostoli sermonem a laqueis Manichaeorum, Iul. bei Augustin. op. imperf. c. ...
attāctus (adtāctus), ūs, m. (attingo), das Anrühren ... ... .: asper attactus, Mam. Claud. de stat. anim. 1, 23: nos apostolorum erudivit auditus, nos confirmavit attactus, Leo serm. 1. in Ascens. – ...
prostomis , idis, f., s. postomis.
Buchempfehlung
Nach dem Vorbild von Abraham von Franckenberg und Daniel Czepko schreibt Angelus Silesius seine berühmten Epigramme, die er unter dem Titel »Cherubinischer Wandersmann« zusammenfasst und 1657 veröffentlicht. Das Unsagbare, den mystischen Weg zu Gott, in Worte zu fassen, ist das Anliegen seiner antithetisch pointierten Alexandriner Dichtung. »Ich bin so groß als Gott, er ist als ich so klein. Er kann nicht über mich, ich unter ihm nicht sein.«
242 Seiten, 11.80 Euro