lucernula , ae, f. (Demin. v. lucerna), eine kleine Lampe, ein Lämpchen, Hieron. epist. 107, 9 u. 117, 12.
reminīsco , ere, Nbf. v. reminiscor, Prisc. 8, 29; getadelt von Auson. epigr. 44, 1 u. 45, 1. p. 208 Schenkl.
īnfantula , ae, f. (Demin. v. infans), ein kleines Mädchen, Apul. met. 10, 28. Sidon. epist. 7, 2, 6.
ex-duumvir , virī, m., ein gewesener Duumvir, Imper. Constant. et Licin. epist. in Augustin. epist. 88, 4.
obarrātus , a, um (ob u. arra), durch ein Aufgeld verbindlich gemacht, Sulp. Sev. epist. 3. § 2.
per-effluo , ere, verfließen = dahinfahren (verloren gehen), bildl. v. Pers., Vulg. epist. ad Hebr. 2, 1.
dē-tepēsco , tepuī, ere, aufhören lau zu sein, sich abkühlen, Sidon. epist. 5, 17, 4.
inter-lūdo , ere, dazwischenspielen, Auson. Mos. 76: interludamus epistulis, Ambros. epist. 47, 4.
sub-dulcis , e, etwas süß, Plin. 26, 58 u. 97; 27, 72. Augustin. epist. 26, 3. Marc. Emp. 29.
monefacio , ere (moneo u. facio), ermahnen, Interpr. epist. Ignat. ad Smyrn. 4. § 1.
prae-ēligo , ere, vorziehen, m. folg. Infin., Sidon. epist. 7, 4, 3.
īnfōrmātio , ōnis, f. (informo), die ... ... die Unterweisung, Belehrung, ad eruditionem informationemque nostram, Augustin. epist 12 extr.: ad informationem eorum, qui etc., Vulg. 1. Timoth. 1, 16. – β) die erlangte ...
tēmulentus , a, um (*temum, wov. auch temetum) = μεθυστικός, einen Rausch verratend, berauscht, a) eig., v. Pers. (Ggstz. sobrius), Ter., Cic. u.a.: temulentior, Sidon. epist. 3, 13, 4: Plur. subst., temulentī, ōrum, m., ...
iniūriōsus , a, um (iniuria), I) widerrechtlich handelnd, ... ... Cic.: venti (freche), pes, Hor.: alqm verbis iniuriosissimis lacerare, Augustin. epist. 36, 3. – iniuriosum est m. folg. Infin., rapto vivere, Sen. ep. 70, 28. ...
... , ōnis, f. (imprecor), das Anwünschen, a) von etw. Gutem, pontificis, der Segen, Hieron. epist. 130, 2. – b) v. etw. Bösem, die Verwünschung, Verfluchung jmds., alcis, Sen. ...
... A) tractōria, ae, f. (sc. epistula), ein Einladungsschreiben, zu erscheinen, Augustin. epist. 59, 1. – B) tractōriae, ārum, f. (sc. litterae), ein kaiserliches Schreiben, worin befohlen war, jmdm. das zur Reise Nötige zu ...
inūtiliter , Adv. (inutilis), I) unbrauchbar, unzweckmäßig, ... ... 26 u. 2, 4, 18. – alqd inut. habere von etw. keinen Nutzen haben, Gregor, epist. 2, 32. – II) schädlich, verderblich, Cic. ep. ...
Prūdentius , iī, m., vollst. Aurelius Prudentius Clemens, ein christl. Dichter in der letzten Hälfte des 4. Jahrh., aus Kalagurris in Hispanien, Sidon. epist. 2, 9, 4. Al im. Avit. ad Fascin. soror. 416 ...
Lactantius , iī, m., mit dem Beinamen Firmianus, ein berühmter Kirchenschriftsteller, Zeitgenosse Konstantins des Gr., Hieron. epist. 13 extr. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter. 6 ...
prae-honōro , āvī, ātum, āre (προτι ... ... ;), vor anderen ehren = vorziehen, quod melius est praehonorari, Hilar. in epist. ad Galat. 12 (Pitra Spic. Solesm. p. 55 a ): praehonorans ...
Buchempfehlung
Das bahnbrechende Stück für das naturalistische Drama soll den Zuschauer »in ein Stück Leben wie durch ein Fenster« blicken lassen. Arno Holz, der »die Familie Selicke« 1889 gemeinsam mit seinem Freund Johannes Schlaf geschrieben hat, beschreibt konsequent naturalistisch, durchgehend im Dialekt der Nordberliner Arbeiterviertel, der Holz aus eigener Erfahrung sehr vertraut ist, einen Weihnachtsabend der 1890er Jahre im kleinbürgerlich-proletarischen Milieu.
58 Seiten, 4.80 Euro