altilitas

[345] altilitās, ātis, f. (altilis), Gloss. Plac. V, 4, 2 (= 46, 16), ›altilitate: ab alendo, id est resipsa, quae alitur‹.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 345.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: