asinarius

[617] asinārius, a, um (asinus), zum Esel gehörig, Esel-, I) adi.: molae, Eselsmühle, Cato r. r. 10, 4 u. 11, 4: mola, Mühlstein, Vulg. Matth. 18, 6; Marc. 9, 42: mulier, Eselwärterin, Apul. met. 7, 8. – II) subst.: a) asinārius, ī, m., der Eselwärter, Eseltreiber, Cato r. r. 10, 1. Varr. r. r. 1, 18, 1. [617] Suet. Aug. 96, 2. Edict. Diocl. 7, 17: als beschimpfende Bezeichnung der Christen, Tert. apol. 16; ad nat. 1, 11. – b) Asināria, ae, f., das »Stück von den Eseln«, der »Eselsverkauf«, Titel einer Komödie des Plautus, Plaut. asin. prol. 12. Varr. LL. 7, 79.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 617-618.
Lizenz:
Faksimiles:
617 | 618
Kategorien: