indissolubilis

[202] in-dissolūbilis, e, unauflöslich, unauflösbar, I) eig.: nodus, Plin. 11, 81: machina, Chalcid. Tim. 32 B.: opera, ibid. 41 A.: nexus, ibid. 146: anima, ibid. 228. – v. Menschen, Cic. Tim. 40. Lact. de opif. dei 4, 6. – II) übtr.: quaestio, Hieron. in Isai. 3, 6, 9. – v. Menschen, et Paulo quidem Catenae inditum est cognomentum, quod in complicandis calumniarum nexibus erat indissolubilis, weil keiner sich von ihm losmachen (sich ihm entwinden) konnte, Amm. 15, 3, 4.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 202.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: